Slide background
Slide background
Ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία
τοῦ π. Ἰωάννου Σπανοῦ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Σεραφείμ κεχειροτόνηκε εἰς Δ ι ά κ ο ν ο ν τόν Ἰωάννην Σπανόν τοῦ Νικολάου καί τῆς Ἄννης, τήν 17ην Φεβρουαρίου 2008, ἡμέραν Κυριακήν ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Κοιμήσεως Θεοτόκου Πέτα Κουβαρᾶ Ἀττικῆς.

Προσφωνῶν τό χειροτονούμενον ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε:

Εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Ἰωάννη,

Μέ τήν ἀρχή τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, πού τήν σηματοδοτεῖ ἡ σημερινή Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, ἀρχίζει καί ἡ δική σου νέα ζωή ὡς κληρικοῦ καί Διακόνου τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας .

Αὐτή ἡ καλή συγκυρία καί σύμπτωσις σοῦ ὑπενθυμίζει ἀσφαλῶς τά ἱερά καί σωστικά μηνύματα τοῦ κατανυκτικοῦ Τριῳδίου:

Τήν τελωνική ταπείνωσι καί συντριβή καί ὄχι τήν φαρισαϊκή ἀλαζονεία, ὑποκρισία καί ἀναισθησία. Τήν συγκλονιστική μετάνοια τοῦ ἀσώτου υἱοῦ καί ὄχι τήν ὑπεροπτική καί ἀσυγκίνητη στάσι τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ τῆς παραβολῆς. Τόν Ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀκριβοδίκαιη δικαιοκρισία Του καί ὄχι τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀθεοφοβία. Τήν ἀγάπη μας καί τή φιλανθρωπία πρός τούς συνανθρώπους μας, πού ἔρχεται σάν συνέχεια καί ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι τήν παγερότητα καί τήν ἀναλγησία μπροστά στόν ἀνθρώπινο πόνο καί τή δυστυχία. Τόν πόθο καί τήν ἀναζήτησι τοῦ ἐπουράνιου Παραδείσου καί ὄχι τή λαχτάρα ἐπίγειων καί κοσμικῶν-ἡδονιστικῶν παραδείσων, πού ἐπινοεῖ καί κατασκευάζει ὁ ἄνθρωπος ποῦ ζῆ στήν ἁμαρτία καί ἀποστασιοποιεῖται ἀπό τό πανάγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ.


Τό Ἱερό Τριῴδιο ἀκόμη, εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Ἰωάννη, χαρίζει καί ἐμπνέει σέ σένα καί σέ ὅλους μας τά ἅγια καί σωτήρια μηνύματα τῆς κατανυκτικῆς καί ταπεινῆς προσευχῆς καί ὄχι τῆς ξηρᾶς καί τυπολατρικῆς, τῆς διπλῆς νηστείας, τῆς πνευματικῆς καί τῆς σωματικῆς, καί ὄχι τῆς ἐπιδερμικῆς καί τῆς θεαματικῆς, τήν μνήμη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καί τήν ἐνθύμησι τῆς ὥρας τοῦ θανάτου καί ὄχι τή λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἐπιγείου τέλους μας, πού ἀποπροσανατολίζουν πνευματικά τόν ἄνθρωπο.

Αὐτά τά σπουδαῖα καί ψυχωφέλιμα μηνύματα τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου εἶναι ἀνάγκη ὁ κάθε χριστιανός καί μάλιστα ὁ Κληρικός νά τά ἔχει στό νοῦ καί τήν καρδιά του ὄχι μόνο στή συγκεκριμένη ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ ἔτους, ἀλλά πάντοτε, «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ». Γιατί μέσα στά πνευματικά αὐτά καί ζωογόνα μηνύματα κρύπτεται ἡ ἀληθινή πνευματική ζωή.

Ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἡ ἅγια ἀτμόσφαιρα καί τό πνευματικό ὀξυγόνο τοῦ χριστιανοῦ, καί πιό πολύ τοῦ κληρικοῦ.

Τό νά ἔχωμε πρός τά ἄνω ἐστραμμένον τόν νοῦν καί τήν καρδίαν, τό νά εἶναι οἱ σκέψεις καί τά διανοήματά μας πνευματικά, τό νά εἶναι τά λόγια μας καθαρά, «ἅλατι ἠρτυμένα» καί τό νά εἶναι οἱ πράξεις μας θεοφιλεῖς καί θεοκίνητες, σημαίνει πώς ζοῦμε πνευματικά καί δίνουμε ζωντανή τήν πνευματική μαρτυρία μας.

«Ἡμῶν (τῶν χριστιανῶν) τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» καί «οὐκ ἔχομεν ᾦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Αὐτήν τήν πνευματικήν ζωήν ἐζήλωσες ἀπό τά νεανικά σου χρόνια, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Πνευματικός σου πατέρας, ὁ σεβαστός μας π. Ἰωάννης, ἀγαπητέ μου Ὑποδιάκονε Ἰωάννη.

Ἀπό νέος ἀγωνίσθηκες τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐφύλαξες τήν καθαρότητα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς σου, ἐκαλλιέργησες μέσα στόν ἀγρό τῆς ψυχῆς σου τόν θεοφύτευτο σπόρο τῆς ἱερατικῆς κλίσεως καί ζοῦσες πάντοτε μέ τήν προσδοκία τῆς ἱερᾶς κλήσεως μέ η, γιά νά διακονήσης τό ἱερό θυσιαστήριο.

Καί παρότι σύ καί ἡ εὐλαβής σύζυγός σου Ἑλένη ἔχετε τίς ἐπιχειρήσεις σας, στίς ὁποῖες καί μόνο θά ἠμπορούσατε νά ἐπιδοθῆτε γιά τήν ἐξασφάλιση πλουσίων βιοτικῶν καί ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἐν τούτοις ὡς καλοί καί σοφοί ἔμποροι ἀφήνετε χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας τίς βιοτικές αὐτές ἀπασχολήσεις σας.

Σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου μας ἐθυσιάσατε τά πάντα γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀγοράσετε τό πολύτιμο μαργαριτάρι, πού εἶναι ἡ ἱερωσύνη καί ἡ ποιμαντική διακονία καί ἐπίσης, προκειμένου νά βρῆτε τόν πολύτιμο θησαυρό τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, πού προσφέρει ἡ Ἱερωσύνη, ἀγοράσατε τόν πνευματικό ἀγρό τής Ἐκκλησίας.

Καί ὅταν ἔλαβες τήν μεγάλη καί σπουδαία ἀπόφασι νά ἱερωθῆς, Ἀδελφέ Ἰωάννη, δέν σκέφθηκες ν' ἀναζητήσεις κάποια μεγάλη καί πολυάνθρωπη ἐνορία σέ κάποιο ἀστικό κέντρο, πού ἠμποροῦσες νά τό κάμης, ἀλλά προτίμησες καί ἐπέλεξες νά διακονήσης τόν λαό τῆς ἀκριτικῆς πρός νότον νήσου τῶν Κυθήρων.

Ὅλα αὐτά σέ τιμοῦν, ἀγαπητέ μου Ὑποδιάκονε, καί χαρακτηρίζουν τά ἀγαθά σου κίνητρα καί τήν καλή σου ἀφετηρία, ἀπ' ὅπου ξεκίνησες γιά νά πραγματώσης τά θεοφιλῆ σου σχέδια.

Ὅμως, ἀσφαλῶς γνωρίζεις, ὅτι δέν ἀρκοῦν μόνον οἱ ἀγαθές προθέσεις καί προοπτικές, ἀλλά, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, ἀπαιτεῖται ἀποφασιστικός καί ἀνυποχώρητος ἀγώνας καί πάλη μέ τόν ἀντίδικο διάβολο, μέ τό κοσμικό καί ἀδιάφορο περιβάλλον καί μέ τόν παλαιό ἄνθρωπο, πού ἐγκρύπτεται στό εἶναι μας.

Ἔχουμε πολλά καί ἐνάρετα παραδείγματα ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, πρωτοπόρων καί ἀγωνιστῶν τῆς ἀρετῆς καί τῆς χριστιανικῆς τελειότητος.

Αὐτή τήν ἱερή στιγμή θά σοῦ ὑπομνήσω μόνον τό τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ἀφοῦ λαμβάνεις τόν διακονικό βαθμό τῆς Ἱερωσύνης.

Ὁ Πρωτοδιάκονος Στέφανος ἦταν ἄνδρας «πλήρης πίστεως καί Πνεύματος Ἁγίου», κατά τό θεόπνευστο βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, καί «πλήρης (ὤν) πίστεως καί δυνάμεως ἐποίει τέρατα καί σημεῖα ἐν τῷ λαῷ».

Οἱ συνομιλητές του, ἄνθρωποι τῆς συναγωγῆς «οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καί τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει» ὁ Στέφανος. Ὅταν τά μέλη τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου ἀτένισαν στό πρόσωπό του «εἶδον τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεί πρόσωπον ἀγγέλου».

Τήν ὥρα πού μιλοῦσε μέ πολλή παρρησία καί ἐλεγκτικό λόγο πρός τούς Ἰουδαίους στό συνέδριο «ὑπάρχων πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, (καί) ἀτενίσας εἰς τόν οὐρανόν εἶδε δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ». Καί, ὅταν τόν ἐλιθοβόλουν, ἐπικαλούμενον καί λέγοντα˙ «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τό πνεῦμα μου, θείς τά γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ˙ Κύριε, μή στήσῃς αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην».

Αὐτόν τόν πεφωτισμένο καί κεχαριτωμένο Ἀρχιδιάκονο, τόν Πνευματέμφορο καί Πνευματοκίνητο, τόν ἀγγελόμορφο καί θεόπτη, τόν συγχωρητικό καί εὔσπλαγχνο καλεῖσαι νά ἔχης ὡς πρότυπο πρός μίμησιν, ἀγαπητέ Ὑποδιάκονε Ἰωάννη.

Σοῦ εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου «νά εὐαρεστήσῃς Θεῷ καί ἀνθρώποις», νά διακονήσῃς τήν Ἐκκλησίαν μας μέ ζῆλο ἱερό, ταπείνωσι καί ἀγάπη εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν.

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔστω μετά σοῦ, ἀγαπητέ ἀδελφέ, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. Ἀμήν.-

Ὁ χειροτονούμενος στήν ἀντιφώνησή του εὐχαρίστησε τό Σεβ. γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού τοῦ ἔδειξε καί ἐπικαλέστηκε τή βοήθεια τῆς Παναγίας καί τίς προσευχές ὅλων γιά νά φανεῖ ἀντάξιος αὐτῆς τῆς ἐμπιστοσύνης.

Χειροτονητήριος λόγος ὑποδιακόνου π. Ἰωάννη Σπανοῦ

«Ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ
θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα αναπληροῦσα»

Σεβασμιώτατε Ἅγιε Κυθήρων κ.κ. Σεραφείμ,
Τίμιο Πρεσβυτέριο τοῦ Ὑψίστου, Ἀγαπητοί Ἀδελφοί,

Εἶναι τά λόγια, πού ἀκούει ὁ κάθε ἱερέας κατά τήν ὥρα τῆς χειροτονίας του. Γίνεται σαφές ἀπό τήν πρώτη στιγμή, ὅτι τό ἔργο πού ἀναλαμβάνει ὁ ἱερέας δέν εἶναι μετρημένο στά μέτρα του, ἀντιθέτως ὑπερβαίνει σέ πολύ μεγάλο βαθμό τα μέτρα οἱουδήποτε ἀνθρώπου, ἀφοῦ εἶναι φτιαγμένο μέ τά μέτρα τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι τό ἔργο πού ἀναλαμβάνει κάθε ἱερέας ὑπερβαίνει κυριολεκτικά τίς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Δέν τό χαρακτηρίζουμε δύσκολο, πολύπλοκο ή ἀκατόρθωτο. Δέν εἶναι ὑπερβολικά μεγάλο, τόσο πού νά ἀπαιτεῖται ἡ συνεργασία καί ἄλλων ἔμπειρων συνεργατῶν, ἐπειδή δύσκολα θά τά καταφέρει κάποιος μόνος του. Ἡ ἁπλή ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὄντως ὑπερβαίνει τίς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό ἔργο τῆς ἐκκλησίας μέσα στόν κόσμο καί σέ αὐτό τό ἔργο καλεῖται κάθε ἱερέας νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι οἱ γιατροί ὀφείλουν νά ἔχουν τεράστια γνώση καί πείρα γιά νά μπορέσουν νά προχωρήσουν στήν θεραπεία των πληγῶν καί των ἀσθενειῶν τοῦ σώματος, ἀντίστοιχα, οἱ ποιμένες των ψυχῶν, πόσο περισσότερες γνώσεις καί πείρα ὀφείλουν νά ἔχουν καί πόσο μεγαλύτερη εὐθύνη ἀναλαμβάνουν, διακονώντας στήν θεραπεία τῶν ψυχῶν τῶν χριστιανῶν.
Μέσω τῆς χειροτονίας οἱ κληρικοί ἀσκοῦν τήν ἱερατική διακονία ὡς «οἰκονόμοι ποικίλης Χάριτος τοῦ Θεοῦ» (Α' Πέτρου δ' 10).

Ὡς ἐκ τούτου οἱ κληρικοί συνεπεῖς πρός τήν κλίση αὐτῶν, ὑποχρεοῦνται τῆς ἀσκήσεως των ἀρετῶν, νά ἀναδεικνύωνται καθ' ἡμέραν μάρτυρες Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πραξ. Α' 8).

Ἅγιε Δέσποτα,
Τήν Ἱερή αὐτή στιγμή, μέ διακατέχει βαθιά «συγκίνηση, βρισκόμενος ἐνώπιον Σας, συναισθανόμενος βαθύτατα αὐτό τό ὑψηλό Λειτούργημα τῆς Ἱερατικῆς Κλήσεως.

«Δέομαι, Κύριε, οὐχ ἱκανός εἰμί ... ἰσχνόφωνος καί βραδύγλωσσος ἐγώ εἰμί» (Ἔξοδ. 4, 10)

Εὐχηθεῖτε καί προσευχηθεῖτε εἰς τόν Δωρεοδότην Θεόν, ὥστε ἡ «Θεία Χάρις, ἡ τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» μέ καταστήσει ἄξιον λειτουργόν τοῦ Ἱεροῦ θυσιαστηρίου τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης σχολιάζει: «Ἄγονος γάρ ὡς ἀληθῶς ἡ ἔξωθεν παίδευσης ἀεί ὠδίνουσα καί μηδέποτε ζωογονοῦσα τῷ τόκῳ». Εἶναι ἄγονη πράγματι ἡ «ἔξωθεν παίδευσις», ἡ κοσμική μόρφωση, μέ πολύ κόπο καί πόνο ἀποκτᾶται καί παρ' ὅλα αὐτά οἱ καρποί της δέν φέρουν τήν ἀληθινή ζωή. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ζωή τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ὑπομονῆς, τό κατά Θεόν ζῆν, γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε τούς καρπούς νά ζωντανεύουν. Σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελικό λόγο «τό πνεῦμα ἐστί τό ζωοποιοῦν ἡ σάρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν» (Ἰω. 6, 63).

Μέχρι σήμερα, ταπεινά σᾶς δηλώνω πώς ἐντρύφησα μέ πάρα πολλά πράγματα ἀπό τήν ἀρχή τῆς νεανικῆς μου πορείας. Ἐσπούδασα τήν ἱερή ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας καί ταυτόχρονα ἀσχολήθηκα καί μέ τήν δημοσιογραφία ἐργαζόμενος σέ ἔντυπα τοῦ ἡμερήσιου καθημερινοῦ Τύπου. Μετά τό πέρας των στρατιωτικῶν μου ὑποχρεώσεων ἐργάστηκα σέ βιομηχανία πλαστικῶν. Σήμερα εἶμαι κάτοχος κατά 50% μιᾶς ἑταιρείας παραγωγῆς πλαστικῶν φιαλῶν. Ὅλα τά ἀνωτέρω πραγματοποιήθηκαν μέ πολύ κόπο, ἱδρώτα, ἄγχος καί δάκρυ. Ὑπῆρξαν βέβαια καί οἱ ὄμορφες στιγμές πού ἀπορρέουν ἀπό τά ἀνωτέρω. Ὅμως τίποτα ἀπό αὐτά δέν «πλήρωσε» τήν ψυχή μου. Πάντα μέσα στήν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μου ὑπῆρχε ἡ σκέψη τῆς ἱερωσύνης, σκέψη πού μοιράσθηκα ἀμέσως μόλις γνώρισα τήν σύζυγο μου Ἑλένη, ἡ ὁποία μέχρι καί σήμερα μοιράζεται καί ἐνισχύει ὅλες τίς ἀνησυχίες μου καί τούς πόθους μου καί στέκεται ἀρωγός στίς ὅποιες ἀποφάσεις μου.

Σεβασμιώτατε,
Πρίν μία δεκαετία περίπου ἦρθα στά Κύθηρα νά προσκυνήσω μετά ἀπό τάμα τήν Παναγία τήν Μυρτιδιώτισσα. Τότε κάτι φτερούγισε μέσα μου καί εἶπα πώς αὐτό τό νησί εἶναι τό ἰδανικότερο μέρος νά ἔρθει κάποιος γιά νά διακονήσει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν τό πρῶτο σκίρτημα. Πρίν δύο χρόνια ἐκ νέου μαζί μέ τήν σύζυγο μου Ἑλένη ἤρθαμε γιά νά προσκυνήσουμε τήν Παναγία τήν Μυρτιδιώτισσα, προστάτιδα καί φύλακα τῆς ὄμορφης νήσου τῶν Κυθήρων. Ἡ Παναγία πλημμύρισε ἀνείπωτη εὐτυχία τήν ψυχή μας. Ἡ δική σας παρουσία ἐκεῖ Σεβασμιώτατε τήν ὥρα πού ἱερουργούσατε, ἀμέσως μᾶς συνεπῆρε. Τό νησί καί οἱ ὀμορφιές του μᾶς μάγεψαν. Δώσαμε ἕναν ὅρκο, εἴπαμε θά ξαναέρθουμε. Ἦταν τό δεύτερο σκίρτημα. Ἔτσι. ἤρθαμε ἄλλες δύο φορές στό νησί σας, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Ἐλέσας τῆς ὁσιομάρτυρος, ὅπως μᾶς εἴχατε ζητήσει τήν πρώτη φορά πού σᾶς γνωρίσαμε καί τήν ἑπομένη, στήν χάρη τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας τήν ὁποία τόσο πολύ εὐλαβοῦμαι καί ζητῶ τό ἔλεός της καθημερινῶς. Αὐτή ἡ ἐπίσκεψη ἦταν καταλυτική καί γιά τούς δύο μας. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή νιώθαμε ἑνωμένοι μέ τό νησί σας. Διακαής μας ἐπιθυμία νά ἔρθουμε νά κατοικήσουμε στό Πανάγιοσκέπαστο νησί τῶν Κυθήρων καί νά ὑπηρετήσουμε τήν τοπική Ἐκκλησία ὅπου ἐκείνη ἔκρινε.

Καί νά, τώρα, ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, καί μάλιστα ἀβίαστα, ὥστε σήμερα νά λαμβάνω τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης ἀπό τά Ἅγια καί Τίμια Χέρια σας.

Σέ αὐτό τό σημεῖο θά ἤθελα νά ἐκφράσω, μέ τήν ἄδειά σας, τίς εὐχαριστίες μου πρός ὅλους ὅσους συνέβαλαν στή διαχρονική πορεία τῆς Ἱερατικῆς μου κλήσεως.

Πρῶτον, σέ ἐσᾶς Ἅγιε Δέσποτα, ὅπου ἀπό τήν πρώτη στιγμή μέ ἀγκαλιάσατε μέ περισσή Πατρική Ἀγάπη, μέ νουθετήσατε καί μέ ἐνδυναμώσατε στίς ἀποφάσεις μου. Σᾶς εὐχαριστῶ θερμῶς γιά τήν πολλή σας Ἀγάπη ἀλλά καί Ἐμπιστοσύνη μέ τήν ὁποία μέ περιβάλλετε ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού μέ γνωρίσατε.

Δεύτερον, εὐχαριστῶ τόν πνευματικό μου καθοδηγητή πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Ἰωάννη Γκίνη, ὁ οποῖος ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία ἀκόμη μέ ἀγκάλιασε πατρικά στολίζοντας τήν ψυχή μου μέ ἀρετή Χριστοῦ. Ὑπῆρξαν στιγμές πού μπορεῖ στό παρελθόν νά τόν στενοχώρησα, τοῦ ζητῶ ταπεινά συγνώμη καί θέλω νά τόν βεβαιώσω πώς τά λόγια του καί οἱ συμβουλές του θά μείνουν βαθιά χαραγμένες μέσα στήν ψυχή μου καί πώς ἡ δική του βιωτή θά εἶναι γιά μένα φάρος φωτεινός στήν δική μου ἱερατική πορεία. Θερμά τόν παρακαλῶ νά μέ θυμᾶται Πάντα στίς Προσευχές του.

Εὐχαριστῶ θερμότατα τόν Ἀρχιμανδρίτη Πατέρα Ἰωάννη Μητρογιάννη, ὁ οποῖος σήμερα μᾶς φιλοξενεῖ στόν περικαλλή αὐτό Ἱερό Ναό, δημιούργημα τοῦ ἰδίου καί τῶν συνεργατῶν του. Γνώριμοι καί φίλοι ἀπό ὅταν ἤμασταν παιδιά ἀπό τότε μέχρι καί σήμερα μαθαίνω πολλά ἀπό αὐτόν. Θά τοῦ εἶμαι γιά Πάντα εὐγνώμων γιά ὅ,τι μέχρι σήμερα ἔχει κάνει ἀκούραστα καί ἀγόγγυστα δι' ἐμέ.

Τούς Γονεῖς μου τούς Εὐχαριστῶ πολύ γι' αὐτό πού εἶμαι Σήμερα. Τά Πάντα τολμῶ νά πῶ τά χρωστῶ σέ αὐτούς. Ἡ Ἀγάπη τους, ἡ Ὑπομονή τους, ὁ Καλός καί Εὐεργετικός λόγος ἔχουν ἀφήσει ἀνεξίτηλα σημάδια μέσα στήν καρδιά μου. Ἀπό Ἐσᾶς πολυσέβαστε μου Πατέρα καί πολυαγαπημένη μου Μητέρα, γνώρισα τήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστό, ἐσεῖς ἤσασταν καί εἶστε τό παράδειγμα θυσίας καί προσφορᾶς ὅλα αὐτά τά χρόνια. Τό Εὐχαριστῶ σάν ἔκφραση ἴσως νά εἶναι πολύ μικρή, αὐτήν ὅμως δανείζομαι ἀπό τό λεξιλόγιο μας, νά ξέρετε ὅμως πώς πηγάζει ἀπό τά βαθύτερα μύχια τῆς καρδιᾶς μου. Ὁ Ζωοδότης Χριστός νά σᾶς ἔχει Πάντα Καλά. Ἔχουμε ἀκόμη ἀνάγκη οἱ ἀδελφές μου καί ἐγώ τῶν εὐχῶν σας, τῶν συμβουλῶν σας καί τῶν προσρήσεών σας. Νά εὔχεστε καί νά προσεύχεστε γιά τήν ἱερατική μου πορεία.

Ἦλθε ἡ ὥρα νά ἀναφερθῶ στήν πολυαγαπημένη μου σύντροφο τῆς ζωῆς μου, τήν Ἑλένη. Ἑλένη μου, ὁ καλός Θεός μᾶς ἕνωσε μέ τά ἱερά δεσμά τοῦ γάμου ἐδῶ καί τέσσερα χρόνια καί ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἄλλαξε ἡ ζωή μου ὁλόκληρη. Ἡ Ἀγάπη σου, τό Ἐνδιαφέρον σου γιά μένα ἐκδηλώνεται κάθε λεπτό τῆς ἡμέρας. Πόσα πολλά μπορῶ νά πῶ γιά σένα, ὅμως ἡ σιωπή κάποιες φορές εἶναι χρυσός. Κι αὐτό νομίζω πώς σοῦ ἀξίζει. Ἀρκεῖ κανείς νά σέ γνωρίσει γιά νά καταλάβει τί ἄνθρωπος εἶσαι. Εὐγνωμονῶ τόν Θεό καθημερινά πού ἦρθες στόν δρόμο μου καί εἶσαι ὁ στυλοβάτης μου. Ξέρεις καί ξέρω πώς ἡ ἀπόφαση μου αὐτή ἐν πολλοῖς στηρίζεται στήν παρότρυνσή σου. Πολύ σέ εὐχαριστῶ γι' αὐτό.

Συγχωρέστε μέ ἄν σᾶς κουράζω, ἀλλά θά ἤθελα μέ συντομία νά ἀναφερθῶ σέ τρία ἀκόμη πρόσωπα πού σημάδεψαν τήν πορεία τῆς βιωτῆς μου.

Πρῶτος στήν σειρά ὁ μακαριστός μοναχός Ἀγαθάγγελος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κουβαρᾶ. Σέ αὐτόν ὀφείλω τόν γάμο μου μέ τήν Ἑλένη ἀφ' ἑνός ἀλλά καί τίς ἄπειρες συζητήσεις καί πνευματικές συμβουλές περί ἱερωσύνης ἀφ' ἑτέρου. Ἄς ἀναπαύει Κύριος ὁ Θεός τήν Ἁγία ψυχή του.

Τά δύο ἑπόμενα πρόσωπα ἔχουν τό ἴδιο ὄνομα ἀλλά βρίσκονται δίπλα μου ἀπό διαφορετικό μετερίζι ὁ κάθε ἕνας.

Ἀντώνης εἶναι τό ὄνομά τους. Ὁ πρῶτος συμφοιτητής ἀπό τό Πανεπιστήμιο, ὁ δεύτερος συνεργάτης καί συνεταῖρος στήν ἐργασία μου. Πολύ τούς εὐχαριστῶ, χρωστῶ πολλά σέ αὐτούς. Τούς ζητῶ ταπεινά συγνώμη γιά τίς φορές πού τούς πίκρανα καί εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀγάπη τους καί τήν ὑπομονή πού ἔχουν δείξει μέχρι σήμερον. Ἰδιαιτέρως τόν συνεταῖρο μου ὁ ὁποῖος ἀγόγγυστα ἔχει δεχθεῖ τίς ὅποιες ἰδιοτροπίες μου. Γνωρίζω πώς τώρα οἱ ὥμοι του θά δεχθοῦν πολλά καί μεγαλύτερα βάρη. Ἰδιαιτέρως τόν εὐχαριστῶ. Καί οἱ δύο αὐτοί οἱ φίλοι μου μέ πολλή χαρά ἄκουσαν καί δέχθηκαν τήν ἀπόφασή μου. Νά τούς ἔχει πάντα καλά ὁ Θεός.

Κατακλείοντας τόν λόγο μου τολμῶ νά εἰπῶ πώς θεωρῶ τόν ἑαυτό μου ἰδιαίτερα εὐεργετημένο ἀπό τόν Πανάγαθο Θεό, ὁ ὁποῖος μέσῳ ὑμῶν Σεβασμιώτατε, μέ εἰσαγάγει σέ ἕνα καινούργιο κόσμο βιωμάτων, ἐμπειριῶν καί πνεύματος Ἁγίου ἀνάγοντάς με στόν ὁλόφωτο Ὁρίζοντα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

Προσωπικῶς θά ἤθελα νά βεβαιώσω τήν Ἁγία Σεβασμιώτητά Σας ὅτι θά τηρήσω εἰς τό ἔπακρον τήν τιμή μέ τήν ὁποίαν μέ περιβάλλεται σήμερα καί θά προσπαθήσω νά φανῶ ἀντάξιος τῶν Ἱερῶν καθηκόντων καί ὑποχρεώσεων πού ἀπορρέουν ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ ἀξιώματος. Ταυτοχρόνως θέλω νά ὑπογραμμίσω τήν ἀνείπωτη χαρά ἡ ὁποία πλημμυρίζει ὁλόκληρη τήν ὕπαρξη μου, διότι ἐπιτέλους ἐκπληρώνεται ὁ παιδιόθεν διακαής μου πόθος, νά εἰσέλθω εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ κλήρου, διακονώντας τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Τήν Ἱερή αὐτή στιγμή ἐπικαλοῦμαι τήν Χάρη τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας ὅπως ἐπιδαψιλεύσει ἐπί τῆς ἀναξιότητός μου, καθώς ἐπίσης τήν μεσιτεία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἀναξίως φέρω, τῆς Ἁγίας Ἐλέσης καί τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Πολιούχου τῆς νήσου τῶν Κυθήρων ὅπως σταθοῦν ἀρωγοί, προστάτες καί βοηθοί στό δύσκολο ἔργο πού ἀπό σήμερα ἀναλαμβάνω.

Σεβασμιώτατε, Ἅγιε Δέσποτα, Σᾶς εὐχαριστῶ ἐγκαρδίως καί ἐπαφίεμαι στήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ Καθοδήγησίν Σας. Ἀμήν.-


footer

© Copyright 2024 - Ιερά Μητρόπολις Κυθήρων και Αντικυθήρων Back To Top

Publish the Menu module to "offcanvas" position. Here you can publish other modules as well.
Learn More.