Παρέλαση τῆς μαθητιώσας νεολαίας μας στή Χώρα Κυθήρων
Ὁ ἑορτασμός τῆς ἐθνικῆς μας ἐπετείου (τῆς 25ης Μαρτίου 1821) ξεκίνησε ἀπό τήν παραμονή 24 μέ τίς γιορτές τῶν σχολείων μας (Γυμνασίου - Λυκείου - Δημοτικῶν καί Νηπιαγωγείων). Ἐπίσης, στίς 12.30 τό μεσημέρι ἔγινε μέ πρωτοβουλία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἡ καθιερωμένη Ἐπιμνημόσυνος Δέησις στό Μνημεῖο τοῦ ἥρωα τοῦ 1821 Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, στή συμβολή τῶν ὁδῶν Διακοφτίου καί Ἁγίας Μόνης, ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.Σεραφείμ καί κατάθεσις στεφάνων ἀπό τίς Ἀρχές τοῦ τόπου καί τή μαθητιῶσα νεολαία.
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἐπί τῇ Ἑορτῆ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ Χώρας, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ, καί ἀκολούθησε ἡ ἐπίσημη Δοξολογία ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς Ἐθνικῆς παλιγεννεσίας τοῦ 1821 τῇ συμμετοχῇ Ἱερέων, τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Νήσων κ. Παναγιώτη Χατζηπέρου, τοῦ κ. Δημάρχου καί τῶν ἄλλων πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τῆς νήσου καί τῶν μαθητῶν Γυμνασίου, Λυκείου, μετά τῶν ἀξιοτίμων ἐκπαιδευτικῶν.
Στή συνέχεια, ἔγινε ἡ Ἐπιμνημόσυνος Δέησις καί ἡ κατάθεση στεφάνων στό Μνημεῖο τῶν πεσόντων στήν πλατεῖα Στάη τῆς Xώρας ἀπό τόν Ἀντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Νήσων κ. Παναγιώτη Χατζηπέρο, τόν Δήμαρχο Κυθήρων κ. Εὐστράτιο Χαρχαλάκη, τόν Διοικητή τοῦ Ναυτικοῦ Παρατηρητηρίου Κυθήρων Ὑποπλοίαρχο ΠΝ κ. Ἐμμ. Ἀμπλιανίτη, τόν Διοικητή ΤΑCΑΝ Κυθήρων Ἀντισμήναρχο κ. Ἠλία Πετρόπουλο, τόν Διοικητή Α/Τ Κυθήρων Ὑπαστυνόμο Β' κ. Δημήτριο Τιακούδα, τόν ἐκπρόσωπο τοῦ Λιμεναρχείου Κυθήρων Ἐπικελευστή ΛΣ κ. Γεώργιο Μαθέ, τόν ἐκπρόσωπο τοῦ Πυροσβεστικοῦ Κλιμακίου Κυθήρων Πυρονόμο κ. Χρῆστο Καραμουσαλῆ καί τήν ἐκπρόσωπο τῆς Μαθητιώσης Νεολαίας μαθήτρια τῆς Γ' Λυκείου Μαρίνα Τριφύλλη.
Ἀκολούθησε ἑνός λεπτοῦ σιγή καί ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου.
Ἡ μαθήτρια τῆς Β’ Λυκείου Ἑλένη Τσατσάνη ἐκφώνησε τόν πανηγυρικό λόγο, τόν ὁποῖο μπορεῖτε νά διαβάσετε στή συνέχεια.
Ἀκολούθησαν παραδοσιακοί χοροί ἀπό τούς μαθητές τῶν Σχολείων μας καί οἱ ἐκδηλώσεις ἔκλεισαν μέ τήν παρέλαση τῆς μαθητιώσας νεολαίας Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, καθώς καί τοῦ Δημοτικοῦ Παιδικοῦ Σταθμοῦ, κάτω ἀπό τούς ἤχους τῆς φιλαρμονικῆς μας ὑπό τή διεύθυνση τοῦ μαέστρου μας κ.Παναγιώτη Λευθέρη.
Τελετάρχης καί Ὑπεύθυνος γιά τήν παρέλαση τῶν μαθητῶν τῶν Σχολείων ἦταν ὁ Καθηγητής Φυσικῆς Ἀγωγῆς κ. Δημήτριος Ἀνδρικόπουλος.
Μέ ἐξαιρετική λαμπρότητα ἑορτάσθηκε καί στόν Ποταμό ἡ Ἐθνική Ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου μέ τήν παρουσία τῶν τοπικῶν πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί πλήθους κόσμου.Ἐκ μέρους τῆς πολιτείας παρευρέθησαν οἱ Ἀντιδήμαρχοι κ.κ. Γεώργιος Κομηνός καί Παναγιώτης Ζαντιώτης.
Τήν Ἐπιμνημόσυνη δέηση ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων ἐκ μέρους τῆς πολιτείας καί τῆς στρατιωτικῆς ἡγεσίας τοῦ νησιοῦ μας καί ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ μας ὕμνου.
Ἡ τελετή συνεχίστηκε μέ ἐκφώνηση τοῦ πανυγηρικοῦ τῆς ἡμέρας, ἀπαγγελίες ἀπό μαθητές καί παρέλαση τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ ὑπό τούς ἤχους τῆς Φιλαρμονικῆς τοῦ Ποταμοῦ ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Δ/ντή της κ. Παναγιώτη Λευθέρη, ἐνώπιον τῶν ἐπισήμων.
Πανηγυρικός λόγος 25ης Μαρτίου 2017
τῆς μαθήτριας τῆς Β'Λυκείου Ἕλενας Τσατσάνη
Λένε πώς γιά νά ξεκινήσει ἕνας λαός τή δική του ἐπανάσταση, νά βρεῖ τό θάρρος νά στιγματίσει τίς σελίδες τῆς ἱστορίας, πρέπει πρῶτα νά φθάσει στό ἔσχατο σημεῖο παρακμῆς. Εἶναι μιά θλιβερή ἱστορική διαπίστωση κι ὅμως ὁ ἑλληνικός λαός ἀπέδειξε γιά ἄλλη μιά φορά, πώς εἶναι πέρα γιά πέρα ἀληθινή.
Βρισκόμαστε λίγο πρίν ἀπό τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Τό ἑλληνικό γένος ζεῖ ἐξαθλιωμένο καί τίποτα πιά δέν ἔχει μείνει νά θυμίζει σ' αὐτόν τό λαό τό κλέος καί τή φήμη τῶν προγόνων του. Ὡστόσο τά πράγματα δέν παρέμειναν ἔτσι. Δειλά - δειλά μά περήφανα, ὁ λαός αὐτός καταφέρνει νά ἀναγεννηθεῖ, ὅπως ὁ φοίνικας, μέσα ἀπ' τίς στάχτες του.
Τί ἦταν ὅμως ἐκεῖνο πού τόν ὤθησε σ' αὐτή τήν ἀναγέννηση; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή καί συνάμα διαχρονική: Ἡ παιδεία. Ἡ μόρφωση, οἱ ἰδέες, οἱ ἀξίες καί τά ἰδανικά, πού ἔμοιαζε νά 'χουν ξεχαστεῖ, ἐπιστρέφουν τώρα πίσω στόν τόπο τους, ἐκεῖ ἀπό ὅπου εἶχαν ξεκινήσει, χάρη στόν ζῆλο ὁρισμένων Ἑλλήνων τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἕλληνες πού μέ κάθε κόστος, προσωπικό καί οἰκονομικό, μεταλαμπαδεύουν τή γνώση τους στόν ὑπόδουλο ἑλληνισμό. Ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ πολιτισμοῦ ἀρχίζει νά ἀχνοφαίνεται. Τώρα κι ὁ ὑπόλοιπος λαός τόν βλέπει καί συνειδητοποιεῖ πώς ἀξίζει νά ἀγωνιστεῖ γι' αὐτά μέχρις ἐσχάτων. Κι ὅμως χωρίς τούς πνευματικούς κόπους αὐτῶν τῶν Ἑλλήνων γιά τήν ἀφύπνιση τῶν συμπατριωτῶν τους, τῶν ραγιάδων τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, θά 'ταν ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἔστω κι ὡς σκέψη ὁ ἀπελευθερωτικός ἆθλος τῆς ἑλληνικῆς ἐπανάστασης κατά τῶν τυράννων.
Ὁπλισμένοι μέ θάρρος καί γνώση, ἕτοιμοι νά θυσιάσουν ὁτιδήποτε χρειαστεῖ γιά τόν ἀγῶνα τους, οἱ Ἕλληνες, μιά χούφτα ἄνθρωποι, τάσσονται ἀπέναντι σέ χιλιάδες ἐχθρούς, πολεμοῦν ἐντός καί ἐκτός τῶν ἑλληνικῶν περιοχῶν, δίνουν τά πάντα, ἀδειάζοντας κάθε ἀπόθεμα τῆς ψυχῆς τους, καταθέτοντας ὅλη τή δύναμη τους καί πετυχαίνουν ἔτσι τό ἀκατόρθωτο. Νικοῦν τήν κραταιά τότε Ὀθωμανική αὐτοκρατορία καί δημιουργοῦν τό πρῶτο ἀνεξάρτητο ἐθνικό κράτος στά Βαλκάνια, ἀνοίγοντας ἔτσι τόν δρόμο καί στούς ἄλλους σκλαβωμένους λαούς καί δίνοντας τους τήν ὤθηση νά διεκδικήσουν τήν ἐλευθερία τους ἀπό τόν τουρκικό ζυγό.
Οἱ ἥρωες ἀγωνιστές ἦταν πολλοί καί τά ὀνόματα τους μνημονεύονται σέ κάθε ἐπέτειο. Δέν θά ἔπρεπε ὅμως νά λησμονοῦμε καί τούς ἀνώνυμους ἀγωνιστές, ἐκείνους πού ἔχυσαν τό αἷμα τους προκειμένου νά ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα σέ μιά ἐλεύθερη πατρίδα. Αὐτοί ἦταν ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος τοῦ ἀγῶνα, αὐτοί ἦταν πού ἀποτέλεσαν τή ψυχή τῆς ἐπανάστασης. Δίχως τή θυσία τους, ὁ δρόμος τῆς νίκης θά 'ταν ἀδιάβατος. Διπλή ὅμως ἡ σημερινή γιορτή. Ἀπό τή μιά ἡ ἔναρξη τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας τοῦ Γένους μας τό 1821, πού -ὄχι ἄστοχα- καθιερώθηκε νά γιορτάζεται σά σήμερα κι ἀπό τήν ἄλλη ἡ μνήμη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Κοινός παρονομαστής τῶν δύο αὐτῶν γεγονότων εἶναι ἡ ἀνυπολόγιστη ἀξία τῆς ἐλευθερίας.
Στή πρώτη περίπτωση ἡ ἐλευθερία σαρκώνεται στήν ἀπόφαση τῶν Ἑλλήνων νά ἀποτινάξουν τή τυραννία τῆς μακρόχρονης σκλαβιᾶς καί νά διεκδικήσουν τό ἀναφαίρετο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου καί λαοῦ γιά αὐτοδιάθεση. Στή δεύτερη περίπτωση ἡ ἐλευθερία σαρκώνεται στή συγκατάθεση τῆς Παναγίας στό χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ Ἀρχαγγέλου, πού ἀναγγέλλει τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί στίς δύο περιπτώσεις ὡστόσο, φανερώνεται μιά σημαντική ἀλήθεια: ὅτι ἡ ἐλευθερία δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη ἔννοια ἤ μιά ρομαντική ἰδέα. Ἡ ἐλευθερία εἶναι μιά ἐσωτερική ποιότητα τοῦ ἀνθρώπου καί μάλιστα μιά ποιότητα, πού ἀναδεικνύει τή μοναδικότητά του. Πραγματικός ἄνθρωπος εἶναι μόνο ὁ ἐλεύθερος ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ὑπεύθυνος γιά τούς λόγους καί τίς πράξεις του. Ἄς μή ξεγελιόμαστε ὅτι ἐγγυήσεις γιά τήν ἐσωτερική μας ἐλευθερία εἶναι ἐξωτερικά πράγματα ὅπως πολιτική σταθερότητα, διακρατικές ἤ διεθνεῖς συμμαχίες καί οἰκονομική εὐμάρεια. Ἡ ἐλευθερία τόσο σέ προσωπικό, ὅσο καί σέ ἐθνικό ἐπίπεδο δέν μετριέται ἀπ' αὐτά πού ἔχουμε, ἀλλά ἀπ' αὐτό πού εἴμαστε.
Ὅμως τί γίνεται ὅταν ἀπορροφημένοι σ' αὐτά πού ἔχουμε, ξεχνᾶμε τό ποιοί εἴμαστε; Ἴσως αὐτό τό ἐρώτημα νά ἀποτελεῖ τό ἔναυσμα γιά ἕναν σωστό ἑορτασμό. Γιατί γιορτές σάν κι αὐτή δέν εἶναι μόνο γιά νά μαζευόμαστε στή πλατεῖα καί νά παρελαύνουμε πρός τιμήν τῶν προγόνων. Δέν εἶναι μόνο γιά νά προβάλουμε τό ἐθνικιστικό μας πνεῦμα καί νά περηφανευόμαστε. Οὔτε γιά νά στεκόμαστε προσοχή ἀκούγοντας τό "ἑνός λεπτοῦ σιγή" ὥστε νά τιμήσουμε τήν τότε λαμπρή μας νίκη κι ὕστερα νά γυρίζουμε σπίτια μας πιό χαμένοι ἀπό ποτέ. Ὄχι. Γιορτές σάν αὐτή πρέπει νά γίνονται ἀφορμή γιά νά θυμόμαστε ἀπό ποῦ προερχόμαστε. Πώς ἔχουμε τό ἴδιο αἷμα μ' ἐκείνους πού πάλεψαν ἡρωικά γιά νά διεκδικήσουν τήν ἐλευθερία τους. Μ' ἐκείνους πού ἦταν πολιορκημένοι μά ἐλεύθεροι στή σκέψη καί στή βούληση, κυρίαρχοι τῶν ἑαυτῶν καί τῶν πράξεών τους: Πού ἔλυσαν τά δεσμά τους μέ αἷμα καί θυσίες. Κι ἐμεῖς; Ἐμεῖς πότε θά σπάσουμε τά δικά μας δεσμά; Ἀρκεστήκαμε στή ψευδαίσθηση τῆς ἐλευθερίας. Μιά ἐλευθερία μέσα στήν ὁποία καταλήγουμε ἐν τέλει πολιορκημένοι, ἀπό οἰκονομικούς δεῖκτες, λανθασμένες ἀποφάσεις, καταναλωτικά πρότυπα. Εἴμαστε ὅμως ὅ,τι ἦταν κι ἐκεῖνοι, ἁπλοί ἄνθρωποι πού σέρνουμε πίσω μας τήν ἴδια βαριά ἱστορία, τούς πόνους καί τή δόξα, τό ἴδιο χρέος κι αὐτό δέν πρέπει νά τό ξεχνοῦμε.
Ἄς εἶναι, λοιπόν, ἡ σημερινή μέρα ἀφορμή νά παραδειγματιστοῦμε ἀπ' τούς ἀγῶνες τῶν προγόνων κι ἄς ὑποσχεθοῦμε σιωπηλά σ' ἐκείνους -μά φανερά στούς ἑαυτούς μας- πώς οἱ θυσίες τους δέν πῆγαν χαμένες, καί πώς ὅταν χρειαστεῖ θά ἀγωνιστοῦμε μέ τό ἴδιο σθένος γιά νά κρατήσουμε ζωντανή τή φλόγα τῆς ἐλευθερίας. Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ.