agioi_prostates1 Π Ρ Ο Λ Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

«Τούς τῆς Ὕδρας φύλακας καί φρουρούς,
Μακάριον Σάββαν καί Νεκτάριον Φωτεινήν,
Νικόδημον θεῖον, Σίλβεστρον Κωνσταντῖνον,
σύν τῶ Ἀθανασίῳ, ὕμνοις τιμήσωμεν»

(Μεγαλυνάριον Ἁγίων)

Ἡ Ὕδρα ηὐλογήθη δαψιλῶς ὑπό τοῦ Παντεφόρου καί Παντάνακτος Τρισαγίου ἡμῶν Θεοῦ οὐ μόνον διά τήν δόξαν, τόν πλοῦτον καί τήν περιφανῆ ἱστορίαν αὐτῆς, ἀλλά πρωτίστως διά τήν δοχήν καί ξενίαν εἰς τούς κόλπους αὐτῆς ἁγίων ἀσκητικῶν καί πατερικῶν μορφῶν κατά τό δεύτερον ἥμισυ τοῦ 18ου καί τό πρῶτον τοῦ 19ου αἰῶνος.

 

Ἀκριβῶς δ' εἰπεῖν, προϋπῆρχον ἐν Ὕδρᾳ, ὅπως καί ἐν τῶ Ἁγίῳ Ὄρει, πρό τῆς ἐμφανίσεως τῆς κολλυβαδικῆς ἔριδος εὐλα­βεῖς Κληρικοί καί Μοναχοί, οἱ ὁποῖοι πρίν ἤ λάβῃ δημοσιότητα τό Κολλυβαδικόν ζήτημα ἔζων ἐν Κυρίῳ, διακρινόμενοι διά τά τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῶν μετά ταῦτα ἐμφανισθέν­των κολλυβάδων˙ ἤτοι α) διά τήν εὐκρινῆ καί καθαράν ἀνάγνωσιν τῶν εὐχῶν καί τῶν λειτουργικῶν κειμένων, ὅλως δέ ἰδιαιτέ­ρως τῶν εὐχῶν τῆς Θείας Λειτουργίας, τήν ὁποίαν ἐτέλουν μετά βαθείας κατανύξεως ἐν ἁρμονικῇ συνυπηχήσει τῶν ἱεροψαλτῶν, β) διά τήν συχνήν καί τακτικήν προσέλευσιν εἰς τό Ποτήριον τῆς ζωῆς καί γ) διά τήν ἀναζήτησιν καί ἀνεύρεσιν πατερικῶν κειμέ­νων καί τήν ἔνζηλον καί ἀκαταπόνητον μελέτην αὐτῶν. Κληρικοί τοιαύτης καλλιέργειας ὑπῆρχον εἰς τήν Ὕδραν ὡς ἔποικοι, καταφυγόντες εἰς τήν νῆσον ἐκ Βορείου Ἠπείρου καί Ἀλβανίας καί ἀσκοῦντες διά τήν τοιαύτην ὑψηλήν πνευματικότητά των βαθυτάτην καί ἡγετικήν ἐπίδρασιν εἰς τούς κατοίκους. Οἱ θρύλοι πε­ρί τῆς τοιαύτης ἡγετικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἀγαθῶν τούτων ἱερέων τῆς νήσου προσφέρουν στάδιον διά τούς ἐρευνητάς ἰδιαιτέρως θελκτικόν.

 

 

Αἱ ἱεραί αὗται μορφαί τῶν πρώτων Ὑδραίων κληρικῶν, οἱ ὅποιοι ἔφερον ἐγγενῶς τά χαρακτηριστικά στίγματα τῶν κολ­λυβάδων -ὡς συνέβαινε καί ἐν Ἁγίῳ Ὄρει- ἀπετέλεσαν τούς προδρόμους τῶν κολλυβάδων, οἱ ὁποῖοι εὐθύς ὡς ἀφίχθησαν εἰς Ὕδραν συνήντησαν ἔκπληκτοι τούς γηγενεῖς τούτους κολλυβαδικούς προπομπούς. Δέν γνωρίζομεν ἀκριβῶς τά ὀνόματα τῶν ἀφιχθέντων κατόπιν τοῦ ἐγερθέντος διωγμοῦ κατ' αὐτῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει πρώτων Κολλυβάδων. Τό θέμα τοῦτο δεῖται ἐρεύνης πολλῆς. Περιάκουστοι ἐγένοντο Σίλβεστρος ὁ Καισαρεύς μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, ὁ χρηματίσας ἐμπνευσμένος χειραγωγός εἰς τό μυστήριον τοῦ Μοναχισμοῦ τοῦ μεγάλου ἐκείνου συγχρό­νου Πατρός Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἰσαξίου πρός τούς μέ­γάλους Πατέρας τῶν χρυσῶν χρόνων τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκολου­θοῦν τά μεγάλα ὀνόματα τῶν Πατριαρχῶν τοῦ Κολλυβαδικοῦ ζητήματος καί τῆς φιλοκαλικῆς ἀναστροφῆς καί οὐδόλως ἀποτελεῖ τυχαῖον γεγονός ἡ συναγωγή ἐν Ὕδρᾳ τῆς ἡγεσίας τοῦ κολλυβαδισμοῦ, Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, δηλονότι, Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἀθανασίου Παρίου καί τῶν λοιπῶν. Ἦτο προητοιμασμένη καί προκαλλιεργημένη ἡ πνευματική γῆ τῆς νήσου.

 

Ἄξιόν ἐστι ν' ἀναφέρωμεν ὅτι ἡ νῆσος Ὕδρα ἀποτελεῖ τήν μοναδικήν Αἰγαιοπελαγικήν νῆσον, εἰς τήν ὁποίαν Κλῆρος καί λαός ἐδέχοντο μετά χαρᾶς ἀνυπόκριτου καί ἐφιλοξένουν τούς διωκομένους κολλυβάδας μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ, ἀπείρου τιμῆς καί «ξενίας δεσποτικῆς», ἐνῷ εἰς τάς ἄλλας νήσους ἐδημιουργοῦντο μεταξύ τῶν κατοίκων ἀλληλοσυγκρουόμεναι τοπο­θετήσεις ἔναντι τῶν Κολλυβάδων, ὅπως εἰς Νάξον, Χίον, Πάρον καί ἀλλαχοῦ. Καί οὐδόλως πάλιν ἀποτελεῖ τυχαῖον γεγονός ἡ ἄφιξις εἰς Ὕδραν, ἀρξαμένου τοῦ 19ου αἰῶνος, τοῦ περιφήμου ἐπ' ἀρετῇ καί ἁγιότητι βίου γενικοῦ ἐξομολόγου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὁσιωτάτου Ἱεροθέου μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, τούς ὁποίους ὑπεδέχθη ἡ ἱστορική νῆσος, χαίρουσα καί ἀγαλλομένη, καί παρέσχε πᾶσαν συμπαράστασιν πρός αὐτούς διά τήν ἵδρυσιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἠλιού μέ πρῶτον Ἡγούμενον τόν ἡγέτην αὐτῶν Ἱερόθεον.

 
 

Τά πανευώδη μῦρα τοῦ Θείου Πνεύματος, τά ὁποῖα ἀπέπνεεν ὁ ὁσιακός καί ἀγγελικός βίος τῶν θείων τούτων μορφῶν καί τά μυρίπνοα ἄνθη τῶν ἐνθέων ἀρετῶν, τά ἀσκητικά κατορθώματα, τά ἁγιοπνευματικά ἐπιτεύγματα καί ἡ σύνολος «κολλυβαδική παράδοσις» κατέρραναν τήν Ὑδραϊκήν γῆν καί τούς ἁλιβρέκτους βράχους αὐτῆς, τόν ἀμόλυντον ἀέρα καί τήν ὡραίαν φύσιν αὐτῆς. Ἡ ἁγιοβάδιστος "Ὕδρα μας ποτισθεῖσα μέ τά δάκρυα καί τούς ἐπιμόχθους ἱδρώτας τῶν φιλερήμων καί φιλοθέων ψυχῶν, ἀλλά καί μέ τά αἵματα τῶν ἡρωικῶν τέκνων αὐτῆς, ἀναδίδει «ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς», «Χριστοῦ εὐωδίαν ἐν τοῖς σῳζομένοις καί τοῖς ἀπολλυμένοις», θυμίαμα εὔοσμον, τά γλυκαίνοντα καί εὐφραίνοντα τάς καρδίας καί τάς ψυχικάς ἀρούρας τῶν κατοικούντων καί τῶν παρεπιδημούντων ἐν τῇ ἐρήμω καί ἀνύδρῳ ταύτη νήσῳ. Ἡ διάβασις τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Ὕδραν ἄφηκε ζωηρά καί ἀνεξίτηλα τά ἴχνη αὐτῶν εἰς τήν μνήμην τῶν φιλοχρίστων Ὑδραίων, τήν ἐντόπιον ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν μέ τάς παννυχίους ἱεράς ἀγρυ­πνίας, τά φιλοκαλικά παλαίσματα καί γυμνάσματα καί τήν πλουσίαν λατρευτικήν ζωήν, καθώς ἐπίσης καί εἰς τήν βίβλον τῆς φωτεινῆς ἱστορίας αὐτῆς.

 

Ἡ κολλυβαδική παράδοσις τῆς νήσου μέ τά κατά Σάββατον ἱερά μνημόσυνα, καί δή τά 40νθήμερα, τά συνοδευόμενα μεθ' ὁλονυκτίων δεήσεων, τήν ἱεράν ἐξομολόγησιν καί τήν συχνήν Θείαν Κοινωνίαν, τό ἁγνόν νάμα, τά μελισσοκέρια, τάς προσφο­ράς καί τό ἁγιορείτικο λιβάνι παραμένει καί εἰς τάς ἡμέρας μας ζῶσα καί ἐνεργής καί ζωογονεῖ πνευματικῶς οὐ μόνον τήν μυροδόχον καί μυροβόλον νῆσον τῆς Ὕδρας, ἀλλά καί αὐτήν τήν πέριξ περιοχήν τῶν νήσων καί πόλεων τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ.

 

Παράγωγα τῆς Ἱερᾶς ταύτης ἀσκητικῆς παραδόσεως εἶναι ἡ πλούσια λειτουργική ζωή τοῦ τόπου, αἱ παραδοσιακαί πνευματικαί ἀρχαί καί καταβολαί εἰς τάς οἰκογενείας καί τά ἀριθμούμενα εἰς 151 ἱερά θυσιαστήρια (ἱεραί Μοναί, ἐνοριακοί Ναοί, ἱερά παρεκκλήσια καί ἐξωκκλήσια). Καρποί πανεύχυμοι τῆς κολλυβαδικῆς ἁγίας παραθήκης εἶναι τόσον οἱ ὁσίως βιώσαντες ἐν Ὕδρα Μοναχοί καί Ἱερομόναχοι, Προφητηλιᾶται καί λοιποί ἀσκηταί καί ἐρημῖται, ὅσον καί ἔνιοι ἐκ τῶν ἡρωϊκῶν γόνων τῆς νήσου, τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί θεοφιλῶς πεσόντων ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπέρ τῆς παλιγγενεσίας τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ἀγῶσι, οἵτινες ὡς γνωστόν ἐξωμολογοῦντο εἰς τούς ἁγίους Γέροντας τῆς νήσου καί ἐν κατανύξει ἐκοινώνουν τῶν ἀχράντων θείων Μυστηρίων εἰς τήν Παναγίαν Φανερωμένην τῆς Ὕδρας, ἕτοιμοι πρός πᾶσαν μάχην πνευματικήν πρωτίστως, ἀλλά καί ἐθνικήν. Πνευματικά δέ ἔκγονα τῶν ἀσκητικῶν τούτων ἁγίων Πατέρων δύνανται νά θεωρηθοῦν, ἀφ' ἑνός μέν ὁ ἅγιος ἔνδοξος νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος (†1800), ὡς γαλουχηθείς ὑπό τῶν εὐσεβῶν γονέων αὐτοῦ Μιχαήλ καί Μαρίνης Δημαμᾶ μέ τά θεῖα κολλυβαδικά νάματα καί φωτι­σθείς ὑπό τοῦ ἐμπνευσμένου ἀλείπτου καί διδασκάλου αὐτοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἀγιορείτου, καί ἀφ' ἑτέρου, οἱ κατά τόν δύσαντα 20όν αἰώνα ὁσιακῶς κοιμηθέντες, καί προηγουμένως ἁγιάσαντες τά Ὑδραϊκά ἱερά χώματα ἅγιοι Νεκτάριος Ἐπίσκο­πος Πενταπόλεως, Σάββας ὁ ἐν Καλύμνῳ καί Φωτεινή ἡ ἐρημῖτις, ἀφοῦ ἐμαγνητίσθησαν ὑπό τῆς «ἄνυδρου Ὕδρας», λόγῳ τοῦ ἐν αὐτῇ ὑπάρχοντος θησαυροῦ τῆς κολλυβαδικῆς κληρονομίας.

 

Τούτων τῶν ἁγίων Πατέρων τόν χορόν, Κολλυβάδων καί φιλοκαλικῶν, καθηκόντως ἡ ἁγία ἡμῶν Τοπική Ἐκκλησία ἔδοξε τιμᾶν καί γεραίρειν ἐν κοινῇ ἱερᾷ Συνάξει, κατά τήν Γ' Κυριακήν τῶν Ἱερῶν περικοπῶν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ὡς προστάτας καί ἐφόρους τῆς νήσου Ὕδρας, ἵνα ἐν καιρῷ τοῦ φυσικοῦ θερινοῦ καύσωνος καί τῶν προσαυξανόμενων τότε πειρασμικῶν ἐπιρροῶν δέχηται, λιταῖς τῶν τιμωμένων ἁγίων προστατῶν αὐτῆς, τήν δρόσον τοῦ Θείου Πνεύματος.

 

Εἰκότως θά ἔδει αἱ ἅγιαι αὐταί μορφαί νά μεσουρανοῦν εἰς τό πνευματικόν στερέωμα τῆς νήσου καί διά τοῦ συνεορτασμοῦ αὐτῶν ἐν καινῇ ἱερᾷ πανηγύρει νά διατηρῶνται ζῶσαι καί ὁλό­φωτοι εἰς τήν μνήμην καί τήν καρδίαν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώμα­τος τῆς ἁγιοτόκου καί ἁγιοβαδίστου Ὕδρας, ἡ δέ περιάκουστος ἱερά κολλυβαδική παράδοσις καί ὑποθήκη νά εἶναι ὁ ἀκριβός καί βαρύτιμος θησαυρός τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί ἑνός ἑκά­στου τῶν πιστῶν χριστιανῶν αὐτῆς.

 

Ὅθεν, ἐπαινοῦμεν τήν εὐλογητήν πρωτοβουλίαν τοῦ ὑμνο­γράφου τῆς παρούσης Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου π. Σεραφείμ Κ. Στεργιούλη, Ἱεροκήρυκος καί Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως, ἥν εὐλαβῶς καί ἁγιοφιλῶς ἀφιέρωσεν εἰς τήν ὀκτάριθμον χορείαν τῶν ἐν Ὕδρᾳ βιωσάντων καί ἀσκηθέντων ὅσιων Μακαρίου Κορίνθου, Ἀθανασίου Παρίου, Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Σιλβέστρου τοῦ Καισαρέως καί ἐρημίτου, ἀφ' ἑνός, τοῦ «λαμπροῦ γόνου τῆς Ὕδρας καί τοῦ καυχήματος τῆς Ρόδου» νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου καί τῶν ἁγιασάντων τοῖς ἀχράντοις αὐτῶν ποσίν διά τῆς προσκυνηματικῆς διελεύσεως τῶν ἐκ τῆς Ὕδρας ἁγίων Νεκταρίου Πενταπόλεως, Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ καί Φωτεινῆς τῆς ἐρημίτιδος, ἀφ' ἑτέρου.

 

Ἐν τῇ μετά χεῖρας ἱερά Ἀκολουθία ὑμνολογοῦνται ἁγιοπρεπῶς οἱ ἡγιασμένοι Προστάται τῆς νήσου, τό μέν, καί ἐμφαίνεται ἡ σχέσις καί ὁ πνευματικός σύνδεσμος τούτων, τό δέ, μέ τήν εὔανδρον νῆσον τῆς Ὕδρας. Ὁ ἡγούμενος τοῦ ἱεροῦ χοροῦ τῶν ἐν Ὕδρᾳ ἀσκηθέντων ἐπί τί διάστημα νηπτικῶν - Κολλυβάδων Πατέρων ἅγιος Μακάριος Ἐπίσκοπος Κορίν­θου ὁ Νοταρᾶς κατέφυγεν εἰς τήν νῆσον μας ὡς ἔκπτωτος, εὗρε πρόθυμον ξενίαν εἰς τό Μοναστήρι μας, τήν Παναγίαν Φανερωμένην καί ἤσκει ἱεροκηρυκτικά καί ἁγιαστικά καθήκοντα πρός τόν Ὑδραϊκόν λαόν. Σῴζεται καί σήμερον ἡ πλατεῖα, εἰς τήν ὁποίαν ἐδίδασκε τούς πιστούς (ὑπάρχει σχετική μαρμάρινη ἀναμνηστική στήλη ἐπιτοπίως) καί ἡ ὁποία ἔχει ἀπό τότε λάβει τό ὄνομα του. Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ζούρβας καί τό ἀσκητήριον τοῦ Ὅσιου Ἰωαννικίου ἦσαν τά προσφιλῆ ἐνδιαιτήματα τοῦ ἐξορίστου Ἱεράρχου. Εἰς συνάντησιν καί πνευματικήν ἀναστροφήν μετά τοῦ δεδιωγμένου τούτου ἁγίου Ἐπισκόπου καί νηπτικοῦ Πατρός ἀφίχθη εἰς Ὕδραν ὁ ἐκ Νάξου νεαρός Νικόλαος, ὁ μετέπειτα περιλάλητος Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅστις ἐν συνεχεία ἐγνωρίσθη καί συνεδέθη πνευματικῶς μέ τόν «διαβόητον ἐπ' ἀρετῇ» ἅγιον Γέροντα αὐτοῦ ὅσιον Σιλβέστρον τόν ἐρημίτην, τόν καί Καισαρέα καλούμενον, ἀσκούμενον εἰς τήν ἔρημον τῆς Ὕδρας.

 

Εἰς τήν τριάδα αὐτήν τῶν ἱερῶν νηπτικῶν Κολλυβάδων Πα­τέρων συνάπτεται καί ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ὁ μάθη­τής καί ἀργότερον βιογράφος τοῦ ἁγίου Μακαρίου, ὁ ὁποῖος συναριθμεῖται μετά τῶν πνευματικῶν διδασκάλων τῆς νήσου.

 

Τήν τῶν ὡς ἄνω ὁσίων Κολλυβάδων Πατέρων ἱεράν παράδοσιν καί κληρονομίαν προσῳκειώθησαν καί ἐφύλαξαν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ οἱ ἐξ Ἁγίου Ὄρους κατελθόντες καί ἱδρύσαντες τήν Ἱεράν Μονήν Προφήτου Ἠλιού Ὕδρας (1815) ἅγιοι Κολλυβάδες Πατέρες μέ ἔξαρχον τόν Κτήτορα καί πρῶτον Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἱερόθεον.

 

Μετά τούς ἐν θέματι νεωτέρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας νηπτικούς Πατέρας ἕπεται χρονικῶς ἡ εὐσυμπάθητος μαρτυρική μορφή τοῦ Ὑδραίου νεομάρτυρος Κωνσταντίνου (†1800), οὗτινος προλαβόντως ἑωρτάσθη τό ἱερόν Ἰωβηλαῖον τῶν διακοσίων χρόνων ἀπό τῆς μαρτυρικῆς αὐτοῦ τελειώσεως, συγκληθέντος ἐπί τούτω ἐν Ὕδρα Διορθοδόξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου (10 - 13/11/2000). Περί τοῦ ἐνδόξου μαρτυρίου του ὁ πρῴην Ἀδριανουπόλεως Γρηγόριος ἐζήτησε πληροφορίας παρά τοῦ προειρημένου ἁγίου Ἐπισκόπου Κορίνθου, ὁ ὅποιος ἐγνώριζε τά περί τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους τοῦ νέου τούτου ἀθλητοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν ἐξ Ὑδραίων ἀποδήμων.

 

Ἕκτος κατά σειράν ἔρχεται ὁ μείζων τῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἁγίων Μητροπολίτης Πενταπόλεως Νεκτάριος, ὅστις ἐπεσκέφθη, κατά τήν τοπικήν παράδοσιν, καί ἡγίασε τοῖς ἀχράντοις αὐτοῦ ποσίν τήν νῆσον τῆς Ὕδρας, ὅτε ἀνεζήτει εἰς τάς νήσους τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ τόπον διά τήν ἐγκαταβίωσιν τῆς ἐν Ἀθή­ναις περί αὐτόν συνοδείας τῶν ὁσίων παρθένων καί ἀνῆλθε πρός τοῦτο εἰς τήν γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Τριάδος (ἔτος ἱδρύσεως 1704), ἄλλ' ὅμως τελικῶς προεκρίθη ἡ νῆσος Αἴγινα. Μαθητής τοῦ Ἁγίου μας Νεκταρίου ὑπῆρξεν ὁ ἅγιος Σάββας ὁ ἐν Καλύμνῳ, ὁ ὁποῖος ἐπί τί διάστημα ἐμόνασεν εἰς τήν ἐρημόνησον Παραπόλαν καί ἐπεσκέπτετο κατά καιρούς τήν Ὕδραν, ἔχων πνευματικόν σύνδεσμον μετά τοῦ ἐνάρετου Ἱερέως τῆς νήσου ἀειμνήστου π.Δημητρίου Χελιώτη.

 
 
 

Τέλος, ἡ ὀκτάριθμος χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ὕδρας συγκλείεται μέ τήν ὁσιακήν μορφήν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς ἐρημίτιδος, ἐλθούσης κατ' ἐπανάληψιν εἰς τήν νῆσον τῆς Ὕδρας ὡς νεάνιδος μετά τοῦ πατρός αὐτῆς. Σῴζεται τό κελλίον, ἐν ᾧ ἐξενίζετο, ἐν τῇ προειρημένῃ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 5098 π.ἔ. / 1183 / 26-5-1999 σεπτοῦ αὐτῆς ἐγγρά­φου ἀνεκοίνωσε τήν ἔγκρισιν τῆς παρούσης Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας. Κατόπιν τούτου αὕτη ἐκδίδοται εὐγενεῖ χορηγίᾳ τοῦ εὐσεβοῦς καί φιλακολούθου Ὑδραίου κ. Στυλιανοῦ Βέτιμη, ὁ ὁποῖος εἰς μνήμην τῆς εὐλαβεστάτης ἀειμνήστου αὐτοῦ συζύ­γου Μαρίας τελευταίως ἐχρηματοδότησε τέσσαρας ἐκκλησιαστικάς ἐκδόσεις τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Δι' ἅπαντα ταῦτα, ὡς καί διά τήν ἐν γένει ἀγαθήν διάθεσιν καί πρόνοιαν αὐτοῦ εἰς ἔργα ἐκκλησιαστικῆς «εὐποιΐας καί κοινωνίας» ἐκφράζομεν καί αὖθις ἐγκάρδιους εὐχαριστίας καί τήν ἔνθερμον εὐαρέσκειαν τῆς τοπικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας.

 

Ἐκφράζομεν, ὡσαύτως, τήν πατρικήν εὐχήν ὅπως ή Ἱερά αὕτη Ἀκολουθία καταστῇ κτῆμα τῶν ἐν Ὕδρᾳ καί ἀλλαχοῦ Ὑδραίων ἐπί τῷ τέλει ἵνα ὑμνολογῶνται καί γεραίρωνται εὐχετικῶς οἱ τοπικοί μας ἅγιοι εἰς δόξαν τοῦ τρισάγιου ἡμῶν Θεοῦ καί ἱερόν ἐγκώμιον ἐκείνων, ψάλληται δέ πανηγυρικῶς κατά τήν ἐτησίαν ἱεράν σύναξιν τῶν ἁγίων ὀκτώ (8) προστατῶν καί ἐφό­ρων τῆς νήσου (Κυριακή Γ' Ματθαίου) μέ παλλαϊκήν καί πανυδραϊκήν συμμετοχήν καί πνευματικήν ἔξαρσιν.

 

Κύριος ὁ Θεός, διά πρεσβειῶν τῆς σεπτῆς χορείας τῶν το­πικῶν ἁγίων μας, εὐλογῆσαι καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς, τήν θεόλεκτον καί ἱεράν Ποίμνην τῆς καθ' Ὕδραν, Σπέτσας, Αἴγιναν, Ἑρμιονίδα καί Τροιζηνίαν Ἐκκλησίας, χαρίζηται δέ ὑμῖν τε καί ἡμῖν πλουσίως τά τε ἐγκόσμια καί ὑπερκόσμια ἀγαθά καί τήν ἐπιδαψίλευσιν τῶν θείων χαρίτων καί εὐλογιῶν.

Ἔγραφον ἐν τῶ ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ Ὕδρας σήμερον
τῇ 6ῃ Δεκεμβρίου 2000, ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Νικολάου
Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.

 

Διάπυρος εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης ΙΕΡΟΘΕΟΣ