Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (19-3-2017)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει μέ πνευματική χαρά, στό μέσον κάθε Ὀρθοδόξου Ναοῦ, τόν τίμιο Σταυρό διά νά προσκυνηθῆ ἀπό τό Χριστώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Δέν γίνεται σήμερα τυχαία αὐτή ἡ ἱερά τελετή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἀλλά ἔχει βαθύτατο πνευματικό νόημα. Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας καί τό καύχημα τοῦ κάθε πιστοῦ. Διότι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή του, ὁ Κύριος μας δέν εἶναι ἕνας ἀλαζόνας ἀρχιερεύς, καθήμενος σ’ ἕναν Θρόνο, γιά νά κρίνει μέ σκληρότητα τόν λαό του.

Ἀλλά, εἶναι ὁ μέγας καί ἀληθινός Ἀρχιερεύς εἰς τό διηνεκές, ὁ ὁποῖος εἶναι σπλαχνικός μέ τόν λαό του, διότι κι ἐκεῖνος πέρασε τόσες πολλές δοκιμασίες καί δοκίμασε τόσο πολύ τόν ἀνθρώπινο πόνο, ὥστε μέχρι τώρα κανείς νά μήν ἔχει δοκιμασθεῖ τόσο πολύ. Παρά τήν δοκιμασίαν του δέ, δέν ἔπραξε ποτέ του ἁμαρτίαν ὡς ἀναμάρτητος Θεός. Αὐτός λοιπόν ὁ ἀληθινός Ἀρχιερεύς εἶναι Αὐτός πού συγχώρεσε τούς σταυρωτές του καί ἀνέδειξε καί ἅγιον τόν ἐκ δεξιῶν του συσταυρωθέντα ληστήν, ὁ ὁποῖος τόσο πολύ μετανόησε ὥστε ἔγινε καί ὁ πρῶτος κάτοικος τοῦ Παραδείσου, ἔτσι ὥστε νά γίνεται πρᾶξις ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός ἡμᾶς «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Ὁ Τίμιος, λοιπόν, Σταυρός, ἀδελφοί μου, εἶναι γιά ὅλους μας ἐλπίδα καί θάρρος, ὥστε νά ἀντιπαλαίσωμε μέ ἀγωνιστική διάθεσι τίς ἁμαρτίες μας, ἀλλά καί νά ἀπαλλαχθοῦμε ἀπό αὐτές, σταυρώνοντας τά πάθη καί τόν ἐγωϊσμό μας, σηκώνοντας μέ χαρά κι ἐμεῖς τόν προσωπικόν μας Σταυρόν, ὁ ὁποῖος θά μᾶς ὁδηγήσει μετά τόν Γολγοθᾶ μας καί  στήν Ἀνάσταση. Ὁ Τίμιος Σταυρός μᾶς δείχνει ἀκόμη καί μέ τό σχῆμα του δύο βασικά πράγματα. Στήν κάθετη θέση του (ἡ κάθετη δηλαδή δοκός) μᾶς δείχνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον καί τήν συμφιλίωσή του μέ Αὐτόν, καί ἡ ὁριζόντια δοκός μᾶς δείχνει τήν ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν συνάνθρωπο, τήν εἰρήνευση μεταξύ ὅλων ἡμῶν, ἀλλά κυρίως τήν στοργική ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ πρός τά ἁμαρτωλά παιδιά του.

Ἔτσι, λοιπόν, μέ τήν ἀπέραντη σοφία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, τοποθετεῖ τόν Τίμιον Σταυρόν σήμερα στό μέσον τοῦ Ναοῦ, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅλα ὅσα εἴπαμε καί ἀκόμη νά μᾶς προτρέψει σέ μία σταυροαναστάσιμη πορεία, μέ ὁδηγό τόν ἴδιο τόν Κύριο.

Ὁ Τίμιος Σταυρός, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ σάλπιγγα πού καλεῖ ὅλους μας σ’ αὐτόν τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν καί μᾶς χαρίζει ταυτόχρονα καί τήν ἐλπίδα γιά τόν θριαμβευτικό στέφανο τῆς Νίκης.

Ἄς εὐχηθοῦμε, ἀδελφοί μου, μέ αὐτό τό πνευματικό φρόνημα νά βαδίσουμε ὅλην τήν Ἱερά περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος ἕως τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑορτή τοῦ Πάσχα προσκυνοῦντες καί λατρεύοντες τόν Ἑσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Σωτῆρα Λυτρωτή καί Εὐεργέτη τῆς ἀνθρωπότητος καί ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, «ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.-