iasi tyflou 2ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
 
Ἡ Θεραπεία τοῦ Τυφλοῦ τῆς Ἱεριχοῦς
 
Μέσα ἀπό τήν σημερινή περικοπή τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ διδασκόμαστε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, πώς ὁ Κύριος μας εἶναι τό φῶς τῆς ζωῆς. Σήμερα, ἤδη ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἰς ὅλους μας, πώς μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν εἶδαν μέ τά σαρκικά τους μάτια τόν Κύριο, ἀλλά συγχρόνως ἐπίστευσαν εἰς τόν αἰώνιον λόγον τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου Του («μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες» !). Οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ Νομοδιδάσκαλοι, ἐνῶ εἶδαν μέ τά μάτια τους τόν ἴδιο τόν Κύριο καί τά πάμπολλα θαύματά Του, (φέρ' εἰπεῖν, νά ἀνασταίνει νεκρούς, νά βγάζει δαιμόνια κ.λπ.), δέν ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν˙ τοὐναντίον τόν ἐμίσησαν καί τόν ἐφθόνησαν τόσο πολύ, ὥστε νά θέλουν νά τόν θανατώσουν, γιά νά παύσει νά ἐλέγχει τίς σκοτισμένες ψυχές τους.
Ὁ τυφλός, ἀντίθετα μέ τούς ἀπίστους Νομοδιδασκάλους καί Φαρισαίους, ἐνῶ καθόταν σέ μία γωνία τοῦ δρόμου ἐκεῖ στήν Ἱεριχώ, μέσα στό βαθύ σκοτάδι πού κρατοῦσε σέ ἀπέραντες νύκτες τά σαρκικά μάτια του, ἔχοντας ὅμως μία σπίθα φωτός στήν ταπεινή ψυχή του, ὅταν ἄκουσε τήν φασαρία ἀπό τό πλῆθος, πού συνόδευε τόν κύριο, ἐρώτησε κάποιος ἀπό τούς περαστικούς γιατί γίνεται τόσος θόρυβος, τί συμβαίνει; Καί ὅταν ἄκουσε ὅτι σέ λίγα λεπτά θά περάσει ἀπό μπροστά του ὁ Ἰησοῦς (ὁ Ναζωραῖος), ἡ καρδιά του ἐσκίρτησε ἀπό χαρά, μέσα ἀπό τήν βεβαιότητα, ὅτι Ἐκεῖνος πού σέ λίγο θά συναντοῦσε θά ἦταν ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας καί θεραπείας του.
Καί ὦ τί συγκίνηση προκαλεῖ ἡ ταπεινή αὐτή ψυχή, ὅταν τόν ἐρωτᾶ ὁ Κύριος τί θέλεις νά κάνω γιά σένα; Καί ὁ τυφλός-πού δέν ἦταν παρά μόνον τυφλός στά μάτια καί ὄχι στήν ψυχή του-ζητᾶ μέ λαχτάρα ἀπό τόν Κύριον, νά τόν θεραπεύσει. Καί τό θαῦμα ἔγινε παραχρῆμα! Καί ὁ τυφλός ἀνέβλεψε καί ἀκολούθησε τόν Κύριον. Ὁ τυφλός, λοιπόν, τῆς Ἱεριχοῦς δέν ἦταν αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς τῶν θαυμάτων τοῦ Ἰησοῦ πρό τῆς προσωπικῆς θεραπείας του. Καί ὅμως καί μόνον πού εἶχε ἀκούσει γιά τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ, ἐπίστευσε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας, πού ἐπροφήτευε ἡ Π.Δ. Διότι ἡ ψυχή του ἦταν καθαρή καί γεμάτη φῶς ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου πού εὐωδίαζε μέσα του. Γι’ αὐτό  καί ὁ Θεῖος Παῦλος μᾶς παροτρύνει  νά γίνουμε ἄνθρωποι τοῦ φωτός μέ τά ἀγαθά ἔργα μας καί πάντα νά προσέχουμε ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μᾶς ἀποτρέπει νά κάνουμε τά ἔργα τοῦ σκότους διότι οἱ ἀσεβεῖς πράξεις βυθίζουν τόν ἄνθρωπο στό πνευματικό σκοτάδι τῆς ἀπωλείας.
Ἐν κατακλεῖδι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά παρακαλοῦμε  τόν Κύριο νά μᾶς ἐνδυναμώνει στήν πίστη καί μέ καθαρή καρδιά νά ἀναφωνοῦμε σέ Ἐκεῖνον μέ εἰλικρινή διάθεσι λέγοντας στό «Πάτερ ἡμῶν» «ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ» Ἀμήν. 
π. Ν. Ζουναρέλης