ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, κατά τήν ἐπίγεια παρουσία Του, πάντα θαυματουργοῦσε καί σέ κάθε θαῦμα Του φανέρωνε σταδιακά τή θεϊκή Του φύση. Ἔτσι καί στό σημερινό Εὐαγγέλιο μέ τή θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ φανερώνει πάλι τήν θεϊκή Του φύση ἀπευθυνόμενος στόν παραλυτικό : «θάρσει, τέκνον˙ ἀφέονταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».Μέ τή φράση αὐτή ἐκδηλώνει τήν πατρική Του ἀγάπη καί ἐνθαρρύνει τόν παραλυτικό. Ἔχε θάρρος, τοῦ λέει, καί μή φοβᾶσαι.
Πάντα ὁ Θεός μᾶς ἐνθαρρύνει ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἁμαρτωλή μας κατάσταση. Θέλει νά ἀνακαλύψουμε τήν ἀξία πού ἔχουμε ὡς «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ πλασμένοι. Ἐνῶ, ἀντίθετα, ὁ διάβολος μᾶς ἀποθαρρύνει καί μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία γιά νά μᾶς ἀποκόψει ἀπό τόν Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς μας.
Ὁ Χριστός μας ὅμως, γιά νά θεραπεύσει τήν σωματική ἀσθένεια, θεραπεύει πρῶτα τήν αἰτία τῆς ὅλης κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἀσθένεια, ὅπως καί ὁ θάνατος, εἶναι συνέπεια τῆς ἁμαρτίας. Τῆς ἀπομάκρυνσης δηλαδή, τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, μέ τή συνέργεια τοῦ διαβόλου.
Ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ Παραλυτικοῦ, λοιπόν, φανερώνει τήν θεϊκή φύση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μόνο Ἐκεῖνος ὡς Θεός συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες. Οἱ Φαρισαῖοι ἐνοχλήθηκαν καί σκέφτηκαν πονηρά, γιατί θέλουν νά βλέπουν τόν Χριστό μόνο ὡς ἄνθρωπο.
Ὁ Χριστός, ὅμως, ὡς Θεός Παντογνώστης διαβάζοντας τίς σκέψεις τους, εἶπε στούς Φαρισαίους : «Τί εἶναι εὐκολώτερο νά πῶ, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες ἤ σήκω καί περπάτα;». Οἱ ἄνθρωποι, ἀσφαλῶς θεωροῦν δυσκολότερη τή σωματική θεραπεία καί εὐκολώτερη τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, ἡ ὁποία δέν ἐλέγχεται, οὔτε διαπιστώνεται. Ὁ Χριστός, ὅμως, βλέπει σέ μία ἑνότητα τό αἴτιο καί τό ἀποτέλεσμα, τήν ἁμαρτία καί τήν ἀρρώστεια.
Ἔτσι, μέ θεϊκό κῦρος καί ἄπειρη ἀγάπη προστάζει τόν Παραλυτικό νά σηκώσει τό κρεβάτι του καί νά πάει σπίτι του. Ἐκεῖνος πράγματι σηκώνεται καί γυρίζει χαρούμενος σπίτι του. Τότε ὁ κόσμος θαυμάζει καί δοξάζει τό Θεό, πού ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στούς ἀνθρώπους.
Καί ἐμεῖς, ἀδελφοί, ἄς πλησιάσουμε μέ βαθιά πίστη τό Χριστό καί μέ βέβαιη ἐλπίδα ὅτι θά ἀκούσουμε τό «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι».Ἀμήν.-
Ἀρχιμ. Φ.Δ.