ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τά πράγματα εἶναι ξεκάθαρα, κρυστάλλινα καί ἀληθινά. Ἀπό τήν μία ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ποιοί τήν κληρονομοῦν; Αὐτοί πού ἔμπρακτα ἐκδηλώνουν τήν ἀγάπη τους σέ αὐτούς πού τήν ἔχουν ἀνάγκη. Ἡ κατηγορία αὐτή φανερώνει καί περιλαμβάνει ἀνθρώπους πού ἐπιδιώκουν καί θέλουν νά ἔχουν πρόσωπο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς κοινωνίας πού ζοῦν.
Ἀπό τήν ἄλλη τό πῦρ τό αἰώνιο. Ποιοί τό γεύονται; Κατ΄ ἀρχάς ὁ διάβολος καί οἱ ἄγγελοι του, γιά τούς ὁποίους καί ἑτοιμάστηκε, ἀλλά καί ὅσοι δέν ἔκαναν τίποτε γιά τούς ἀναγκεμένους φτωχούς καί ἄσημους ἀνθρώπους. Δηλαδή, γεύονται τήν ὀδύνη τῆς κόλασης οἱ ἀτομιστές καί οἱ ἀνελεύθεροι. Αὐτοί δηλαδή πού κλείστηκαν καί κλειδώθηκαν σέ ἕνα προσωπεῖο καί θέλησαν νά φορέσουν μιά μάσκα.
Ἀγαπητοί χριστιανοί, ὑπάρχει τέτοια τεράστια διαφορά ἀνάμεσα στό πρόσωπο καί τό προσωπεῖο.
Τό προσωπεῖο σημαίνει πρῶτα-πρῶτα τυποποίηση, αὐτοματισμό, καταναγκασμό. Λειτουργεῖ ἀκριβῶς, ὅπως μιά μάσκα τοῦ κλόουν ἤ μιά μάσκα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ, δηλαδή πρό Χριστοῦ, ἐθίμου τοῦ καρναβαλιοῦ. Ἡ μάσκα πού ἤ θά κλαίει ἤ θά τρομάζει ἤ θά γελάει καί αὐτό συνέχεια, καταναγκαστικά καί ἀνελεύθερα.
Τό πρόσωπο, ἀπό τήν ἄλλη μεριά, χαρακτηρίζεται ἀπό μιά δυναμική κίνηση. Τό πρόσωπο εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰκόνα πού ἀναγνωρίζεται καί ζητᾶ μέ συνέπεια νά ὁλοκληρωθεῖ καί νά φτάσει στό καθ΄ ὁμοίωση νά γίνει κατά χάριν Θεός.
Τό προσωπεῖο πάλι σημαίνει ἐγκλωβισμό μέσα στό ἄτομο.Tό ἄτομο ἔτσι διακατέχεται ἀπό ποικίλους φόβους, κυρίως ἀπό τόν ἀγχώδη φόβο τοῦ θανάτου του. Δέν εἶναι τυχαῖο πού πολλά καρναβαλικά ἔθιμα στήν Ἑλλάδα θέλουν μέ φωνές, κουδούνια, θορύβους καί ὁλονύχτια γλέντια καί κραιπάλες νά «ξορκίσουν», ὅπως λένε, τό κακό. Φοβᾶται πολύ ὁ μασκοφόρος, καί θέλει νά διώξει αὐτόν τόν φόβο. Μάταιος κόπος.
Ἀντίθετα, τό πρόσωπο βγαίνει ἀπό τόν ἀπομονωτισμό του καί ἔρχεται σέ προσωπική σχέση μέ τά ἄλλα πρόσωπα τῆς κοινωνίας. Ἔτσι, τή θέση τοῦ φόβου τήν παίρνει ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Ὁ φόβος τοῦ θανάτου ὑπερνικᾶται ἀπό τήν ἀγάπη, πού εἶναι προσφορά τοῦ προσώπου πρός τήν κοινωνία, χωρίς φοβίες καί ἰδιοτέλεια.
Τό προσωπεῖο μέ τά δύο χαρακτηριστικά του, τήν ἀνελευθερία καί τόν ἀτομισμό του ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο πρός τό μηδέν. Κι' αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο κακό πού μπορεῖ νά διαπράξει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ αὐτοκαταστροφή του θά εἶναι ἡ νίκη τοῦ δαίμονα.
Ἀντίθετα, χαρακτηριστικά τοῦ ἐλεύθερου ἀνθρώπινου προσώπου εἶναι ἡ δημιουργία, τό μοίρασμα καί ἡ ἀγάπη. Ἔτσι, ὁ εἰλικρινής χριστιανός πού θέλει νά ἔχει πρόσωπο ἐνώπιον Θεοῦ, δηλαδή καθαρό τό μέτωπό του, ὅπως λέει ὁ λαός μας, σέβεται τόν ἑαυτό του, τούς πλησίον του, καί ὅλη τήν δημιουργία. «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅ,τι ἐκάνατε εἰς ἕνα ἀπό τούτους τούς ἀσήμαντους ἀδελφούς μου, σ’ ἐμέ τό ἐκάνατε». Ἀδελφοί, καλόν Παράδεισο.
Πρεσβύτερος π.Παῦλος Καλλίκας