Ἡ Χειροτονία τοῦ π. Λουκᾶ Βάσση εἰς Πρεσβύτερον
Τό Σάββατο 2 Αὐγούστου 2025, στόν Ἱερό Ναό Παναγίας Ἱλαριωτίσσης Ποταμοῦ Κυθήρων, τελέσθηκε μέ ἱεροπρέπεια καί ἐκκλησιαστική λαμπρότητα ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Λουκᾶ Βάσση, Στρατιωτικοῦ Ἰατροῦ, ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ. Συλλειτούργησαν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π.Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος, ὁ Αἰδ/τος π. Παναγιώτης Διακόπουλος, ὁ Ἱερεύς π.Κων/νος Μπιθιγκότζης καί ὁ Διάκονος π. Ἱερόθεος Κρητικός.
Ὁ Σεβασμιώτατος, ἀπευθυνόμενος στόν νέο Πρεσβύτερο, παρέθεσε διδασκαλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περί τοῦ ἱερατικοῦ ἀξιώματος, τονίζοντας ὅτι ὁ ἱερεύς εἶναι «ὁ κοινός πατέρας ὅλης τῆς οἰκουμένης» καί «ὁ πνευματικός ἰατρός», πού καλεῖται νά θεραπεύει τίς ψυχές καί νά παρηγορεῖ στίς δοκιμασίες. Ἀναφέρθηκε ἐπίσης στήν ἰδιαιτερότητα τῆς διακονίας τοῦ π. Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος, συνδυάζοντας τήν ἐπιστημονική γνώση τοῦ ἰατροῦ τῶν σωμάτων μέ τήν ἱερατική χάρη, καλεῖται πλέον νά ἐπιδοθεῖ καί στό ἔργο τῆς θεραπείας τῶν ψυχῶν. Ὁ λόγος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας παρατίθεται κατωτέρω.
Στήν ἀντιφώνησή του, ὁ π. Λουκᾶς ἐξέφρασε βαθιά εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό καί τόν Σεβασμιώτατο, ἀνακαλώντας μνῆμες ἀπό τήν πρώτη γνωριμία τους καί τήν πατρική του στήριξη. Ἐπικαλέστηκε τόν Ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ὑπογραμμίζοντας τήν εὐθύνη τοῦ ἱερατικοῦ ἀξιώματος καί τόν παραλληλισμό τῆς πνευματικῆς ἰατρικῆς μέ τήν ἰατρική τοῦ σώματος. Ζήτησε τή συμπαράσταση τῶν Κληρικῶν καί τῶν πιστῶν καί κατέληξε μέ τήν προσευχή νά ἀποδειχθεῖ ἄξιος τῆς νέας του ἀποστολῆς. Καί τοῦ νέου Ἱερέως ἡ ἀντιφώνησις παρατίθεται στή συνέχεια.
Ὁ π. Λουκᾶς Βάσσης ἀναλαμβάνει καθήκοντα Ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Ποταμοῦ, συνεχίζοντας τήν πλούσια παράδοση ποιμαντικῆς μέριμνας τῆς περιοχῆς τοῦ προκατόχου του Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰατροῦ π.Πέτρου Μαριάτου, μέ στόχο τήν πνευματική ἐνίσχυση τῶν πιστῶν καί τήν καλλιέργεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Προσφώνησις Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας πρός τόν χειροτονούμενο
Ἱερολογιώτατε Διάκονε π.Λουκᾶ,
Μόλις πρό δύο ἑβδομάδων ἔλαβες τήν Χάριν τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης, ἐχειροτονήθης εἰς Διάκονον.
Καί σήμερα καλεῖσαι νά ἀνέλθης στή δεύτερη βαθμίδα τῆς Ἱερωσύνης καί νά λάβης τόν βαθμόν τοῦ Πρεσβυτέρου. Νά γίνης Ἱερεύς Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου. Νά καταστῆς οἰκονόμος, πιστός οἰκονόμος τῶν Μυστηρίων τοῦ Παναγίου Θεοῦ.
Ἀντί ἄλλων λόγων, προτιμῶ αὐτή τήν ἱερή ὥρα καί ἡμέρα γιά σένα νά παραθέσω σύντομα διδαχές γιά τόν Ἱερέα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ διακεκριμένου αὐτοῦ καί ἀνυπερβλήτου ἐπιστήμονος τῆς Ἱερωσύνης:
«Ἡ Χάρις ἐνεργεῖ τά πάντα διά μέσου τῆς Ἱερωσύνης … Ὁ Ἱερεύς δανείζει τήν γλῶσσα του καί προσφέρει τό χέρι του… Τόν Θεόν νά σεβόμαστε καί τούς Ἱερεῖς νά τιμᾶμε, ἀποδίδοντας σ’ αὐτούς τήν ἁρμόζουσα τιμή» (Ε.Π.Ε. 14, 716).
«Δέν προσελκύει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁ Ἱερεύς, λόγῳ τῆς δικῆς του καθαρότητος μόνον, ἀλλά ἡ Θεία Χάρις εἶναι ἐκείνη πού ἐπιτελεῖ τό πᾶν» (Ε.Π.Ε. 14, 716).
«Ἄν κάποιος ἔχει ὑπό τήν εὐθύνη του δέκα παιδιά, πού συγκατοικοῦν μαζί του συνέχεια, ἀναγκάζεται νά φροντίζῃ διαρκῶς γι’ αὐτά, ὁ Ἱερεύς, πού ἔχει τόσων πολλῶν τήν εὐθύνη, πού οὔτε συγκατοικοῦν, οὔτε εἶναι ὑποχείριοί του, τί πρέπει νά κάνει, ὥστε νά ὑπακούουν ἐλεύθερα ὅλοι αὐτοί;» (Ε.Π.Ε. 15, 106).
«Ἄν ὁ Ἱερεύς κινηθῆ δυναμικά, τόν λένε σκληρό. Ἄν ἐνεργήση μετριοπαθῶς, τόν λένε ψυχρό. Πρέπει δέ αὐτά τά ἀντίθετα νά τά συνδυάση, ὥστε οὔτε νά καταφρονῆται, οὔτε νά μισῆται» (Ε.Π.Ε. 15, 108).
«Πόσο ὑπέροχο εἶναι τό νά ἔρχεται ὁ Ἱερεύς στήν Ἐκκλησία μέ πολλή ἡσυχία, γιά νά προσέρχεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά προσεύχεται καθημερινά ὑπέρ τῆς κώμης ἤ τοῦ χωριοῦ, ἀλλά καί ὑπέρ τοῦ κτήτορος τοῦ Ναοῦ!» (Ε.Π.Ε. 15, 532).
Σέ ἄλλο σημεῖο λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Φανερώνει, ποιός πρέπει νά εἶναι ὁ Ἱερεύς. Διότι πρέπει καί ἀνδρεία στρατιώτου, νά ἔχη, καί ἐπιμέλεια γεωργοῦ καί φροντίδα ποιμένος. Καί ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά νά μήν ἐπιζητῆ τίποτε περισσότερο ἀπό τά ἀναγκαῖα» (Ε.Π.Ε. 18, 596).
«Ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς, ἀγαπητοί, εἴμαστε ἁπλῶς ὑπηρέτες. Δέν μεταφέρουμε δικά μας, ἀλλά τά λόγια τοῦ Θεοῦ. Καθημερινά στήν Ἐκκλησία διαβάζονται ἐπιστολές τοῦ οὐρανοῦ. Εἶναι ἐπιστολές, πού τίς ἔστειλε ὁ Θεός (διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Προφητῶν). Ἄς μπαίνουμε, λοιπόν, στήν Ἐκκλησία μέ τήν δέουσα τιμή καί εὐλάβεια καί ἄς ἀκοῦμε μέ προσοχή τά λεγόμενα» (Ε.Π.Ε. 23, 62).
«Ὁ Ἱερεύς εἶναι πατέρας κοινός, ὅλης τῆς οἰκουμένης. Πρέπει νά φροντίζη γιά ὅλους, ὅπως καί ὁ Θεός. Τά παιδάκια, κι ὅταν ἀκόμα, ἐνῶ βαστάζονται ἀπό τόν πατέρα τόν χτυποῦν μέ τό χεράκι τους στό πρόσωπο, ἐν τούτοις ἡ φιλοστοργία ἐκείνου καθόλου δέν μειώνεται. Τό ἴδιο καί ἐμεῖς. Ἄν καί δεχόμαστε χτυπήματα ἀπό τούς ἔξω, ἄς μή μειώνουμε τήν ἀγάπη μας πρός αὐτούς» (Ε.Π.Ε. 23, 490).
Καί τό τελευταῖο, γιά νά μή σᾶς κουράσω περισσότερο: «Ἐνῶ κατοικοῦν στή γῆ οἱ Ἱερεῖς, ἀνέλαβαν τήν διευθέτησι οὐρανίων ὑποθέσεων, μέ ἐξουσία, πού ὁ Θεός δέν ἔδωσε οὔτε στούς Ἀγγέλους, οὔτε στούς Ἀρχαγγέλους. Δέν εἶπε στούς Ἀγγέλους: «Ὅσα δέσετε στή γῆ, θά εἶναι δεμένα καί στούς οὐρανούς, καί ὅσα λύσετε στή γῆ, θά εἶναι λυμένα καί στούς οὐρανούς. Καί οἱ ἐπίγειοι ἄρχοντες ἔχουν ἐξουσία νά δένουν, ἀλλά μόνο σώματα. Ὁ δέσμός τῶν Ἱερέων ἀναφέρεται στήν ψυχή καί διαβαίνει τούς οὐρανούς. Ὅσα οἱ λειτουργοί Κληρικοί τῆς Ἐκκλησίας τελοῦν κάτω στή γῆ, τά ἐπικυρώνει ἐπάνω ὁ Θεός. Ὁ Δεσπότης Κύριος καί Θεός ἐγκρίνει ἐνέργειες τῆς Χάριτος, πού οἱ Ἱερεῖς ἐνεργοῦν» (Ε.Π.Ε. 28, 124). «Ὅλης τῆς γῆς καί ὅλων τῶν πραγμάτων τῆς γῆς σπουδαιότερο πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνος, πού ἔλαβε τόν Κλῆρον τῆς Ἱερωσύνης. Εἶναι ἀνώτερος καί ἀπό αὐτόν πού φοράει βασιλική ἁλουργίδα» (Ε.Π.Ε. 28, 126), τόν βασιλιᾶ.
Ἀγαπητέ μου Ἱεροδιάκονε π.Λουκᾶ,
Ἔτσι, ἐν ἁδραῖς γραμμαῖς βλέπει τόν Ἱερέα τοῦ Θεοῦ, τόν Λειτουργό τοῦ Ὑψίστου ὁ θεῖος Χρυσόστομος. Καί ὁ ἅγιος Ἰσαπόστολος καί Ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέγει τό ἑξῆς καταπληκτικό.
«Ἄν βαδίζης στόν δρόμο σου καί συναντήσης τόν βασιληᾶ καί ἕναν Ἱερέα, ποιόν θά χαιρετίσης πρῶτα; Τόν Ἱερέα. Καί ἄν, προχωρώντας στόν δρόμο σου, συναντήσης ἕναν Ἄγγελο καί ἕναν Ἱερέα ποιόν θά χαιρετίσεις πρῶτα; Τόν Ἱερέα». Γιατί οὔτε ὁ Ἄγγελος, οὔτε καί ὁ Βασιληᾶς μποροῦν νά κάμουν τό ἔργο καί τήν διακονία τοῦ Ἱερέως.
Ὁ Ἱερεύς πρέπει νά εἶναι τό προσφιλέστερο πρόσωπο τῆς οἰκογένειας, γιατί μεταδίδει τήν ἁγιαστική Χάρι, νουθετεῖ, συμβουλεύει καί ἰατρεύει τίς ψυχές καί τά ψυχοσωματικά νοσήματα τῶν συνανθρώπων μας. Σέ ὧρες πόνου, ἀσθενειῶν καί δοκιμασιῶν εἶναι ὁ καλός καί παρήγορος ἄγγελος, ὁ πνευματικός ἰατρός, ὁ παρηγορητής καί ἐνισχυτής, ὁ καλός Σαμαρείτης.
Μέ τήν ἐπιστημονική γνῶσι καί πεῖρα τοῦ Ἰατροῦ τῶν σωμάτων θά ἐπιδοθῆς καί στό πνευματικό ἔργο τῆς θεραπείας τῶν ψυχῶν καί τῶν ἀλγηδόνων στό λογικό Ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, πού σοῦ ἀναθέτει ἀπό σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.
Στά πρῶτα Ἱερατικά καί Ἐφημεριακά σου βήματα θά ἔχης ὡς συμπαραστάτην καί χειραγωγόν τόν ἐπί 22 καί πλέον χρόνια διακονοῦντα τήν κεντρική ἐνορία τοῦ Ποταμοῦ Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο καί πρώην συνάδελφό σου Ἰατρό π.Πέτρο Μαριᾶτο, πολιόν Ἱερέα καί ἔμπειρο Πνευματικό, ὁ ὁποῖος μέ σειράν ὁμιλιῶν καί ἐπί σειράν ἐτῶν ἐδίδαξε λειτουργικά καί λατρευτικά θέματα καί ἐπέτυχε νά μεταδώση στό ἐκκλησίασμα λειτουργικήν ἀγωγήν καί λειτουργική ἀναγέννησι, σύμφωνα καί μέ τήν διδασκαλίαν τοῦ πνευματικοῦ του Πατρός καί Διδασκάλου Ἁγίου Γερβασίου τοῦ ἐν Πάτραις.
Προσφέροντας τήν ἐφημεριακή σου διακονία στήν ἐνορία σου αὐτή, θά ἀσχολῆσαι μέ τήν διαποίμανσι τοῦ φιλοχρίστου ποιμνίου σου, μέ τήν χειραγώγησι τῆς νεολαίας μας, τῶν νέων οἰκογενειῶν καί τῶν ἀνθρώπων τῆς γεροντικῆς ἡλικίας, πού εἶναι τρόφιμοι τοῦ Ἐπαρχιακοῦ μας Γηροκομείου καί ἐκτός αὐτοῦ. Ἔχεις καλούς συνοδίτες καί συμπαραστάτες στήν Ἱερατική σου ζωή καί σταδιοδρομία τήν σεμνή Πρεσβυτέρα σου Ἰουλία καί τήν ἀγαπημένη κόρη σου Ἄννα, ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ Ἐνορία σου θά σοῦ συμπαραστέκεται.
Περαίνων τήν προσφώνησι αὐτή, ἀγαπητέ Ἱεροδιάκονε π.Λουκᾶ, εὔχομαι ὁλόψυχα νά ἀγαπήσης ἀπό καρδίας τόν τόπον αὐτόν καί τούς ἐνορίτες σου, καί νά ἀγαπηθῆς ἀπό αὐτούς, ὥστε «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» νά δοξάζητε τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν».-
Ἀντιφώνησις τοῦ π.Λουκᾶ Βάσση
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,
Βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ στήν πραγμάτωση τοῦ βλαστήματος τοῦ σπόρου πού ἔπεσε πρό 25ετίας περίπου γιά νά φθάσουμε στό 2ο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης.
Ἀναλογιζόμενος τήν στιγμή αὐτή θυμᾶμαι στόν 14ο λόγο τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου περί Ἱερωσύνης, ὅπου ἐκφράζεται ἡ εὐχαριστία πρός τόν Θεό ἐξ αἰτίας τῶν δωρεῶν πού ἀξιώθηκε νά παραλάβη ἀπό Αὐτόν. Καί ἐπειδή ἡ ἀνάληψη τοῦ ἀξιώματος τῆς Ἱερωσύνης προκαλεῖ τρόμο ἀκόμη καί στίς ἀγγελικές δυνάμεις, ὅπως ἐπίσης καί ἡ ἀναξιότητα πού αἰσθάνεται νά δεχθεῖ ὅλα αὐτά τά ἀγαθά πού γενναιόδωρα τοῦ προσφέρει λέγει: «Πῶς ἐγώ ὁ δυστυχής καί ὁ ἀσήμαντος ἐπέτρεψα στόν ἑαυτό μου νά ἀναλάβει τή διακονία καί νά γίνη λειτουργός ἱερουργώντας σέ τέτοιες ἀνείπωτες καί ἀπόρρητες καταστάσεις; Πῶς ἐγώ ὁ ταπεινός καί ἀσήμαντος εἶναι δυνατόν νά ἀξιώθηκα καί ἀνέλαβα νά ἱερουργῶ καί νά λειτουργῶ τά Θεῖα Μυστήρια τῆς ἀχράντου Ἁγίας Τριάδος; Γνωρίζω καλά ὅτι εἶναι ἀδύνατο καί σέ ἐμένα, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἄλλους νομίζω, νά κατορθώσει κάποιος νά ἀναδειχθεῖ σέ ἄξιο Λειτουργό τῶν Θείων Μυστηρίων». Τελειώνει τόν λόγο του ὁ ἅγιος ἱκετεύοντας ὡς ἑξῆς τόν Θεό : «Ἀλλά, ὦ φιλάνθρωπε Σωτήρα μου, ὦ φιλεύσπλαχνε καί ἐλεῆμον Θεέ μου, δῶσε σέ ἐμένα τόν ταπεινό σου δοῦλο τή θεία σου δύναμη καί βοήθησέ με, ὥστε μέ τά λόγια μου νά μπορῶ νά ποιμαίνω καί νά καθοδηγῶ μέ σύνεση τούς ἀδελφούς μου, πού μοῦ ἐμπιστεύθηκες καί νά κατευθύνω πρός τήν ὀρθή τήρησι τῶν θεϊκῶν σου νόμων καί τῶν ἐντολῶν. Παράλαβε καί ἐμένα τόν ἀνάξιο καί ἀπομάκρυνέ με ἀπό τήν ἐγκόσμια φθορά, συναρίθμησέ με μαζί μέ τήν ὁμάδα τῶν μαθητῶν σου, γιά νά μποροῦμε ὅλοι μαζί ταυτόχρονα νά θεωροῦμε τή θεϊκή σου δόξα καί νά ἀπολαύσουμε ὁλοκληρωτικά τά ἄρρητα ἀγαθά σου, πού δέν ἐκφράζονται μέ λέξεις Χριστέ. Τό ἴδιο τό ποίμνιο ἐπειδή εἶναι ἀπορροφημένο στίς βιοτικές φροντίδες, καθίσταται ράθυμο στήν πνευματική ἐργασία».
Ἡ ὑψηλή ἰδέα πού εἶχε ὁ ἅγιος γιά τήν ἀποστολή τοῦ Κλήρου στόν κόσμο περιγράφεται γλαφυρότατα στίς ἀκόλουθες θέσεις: «ὁ Ἱερέας εἶναι σάν νά ἔχει ἀναλάβει τή φροντίδα ὁλόκληρου τοῦ κόσμου, σάν νά εἶναι ὁ πατέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων … Ὅταν δέ ἐπικαλεῖται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἐπιτελεῖ τή φρικωδέστατη θυσία καί ἐφάπτεται συνεχῶς τοῦ κοινοῦ Δεσπότη ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποῦ θά τόν κατατάξουμε; Πόση καθαρότητα θά ἀπαιτήσουμε ἀπό αὐτόν;».
Τονίζει ἀκόμα ὅτι τό ἔργο τοῦ ποιμένα εἶναι πολύ δύσκολο, διότι ὁ ἀγῶνας του δέν διεξάγεται «κατά τοῦ αἵματος καί τῆς σάρκας, ἀλλά κατά τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἐξουσιῶν, κατά τῶν κοσμοκρατόρων τῆς ἐποχῆς μας, κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων τοῦ οὐρανοῦ. Μέσα στό πλαίσιο τῆς θεραπευτικῆς ὁ ποιμένας δέν καλεῖται νά θεραπεύσει τίς σωματικές ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τίς ψυχικές των ἀδυναμίες τίς ὁποῖες δέν γνωρίζει «κανείς ἄλλος παρά μόνο ἡ ἴδια ἡ συνείδησή των».
Συμπληρώνοντας μέσα στό πεδίο τῆς θεραπευτικῆς καί συνάμα τῆς ἕως καί τώρα, ἀλλά καί ἐν συνεχείᾳ δικῆς μου προσπάθειας ἐξάσκησης τοῦ ἰατρικοῦ λειτουργήματος ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θεωροῦσε πώς «ἡ δική μας θεραπευτική εἶναι κατά πολύ δυσκολώτερη ἀπό τήν ἰατρική τοῦ σώματος καί γιά αὐτό πολυτιμότερη ἐξαιτίας τοῦ ἀγώνα ἐναντίον ἐκείνου πού μᾶς ἀντιμάχεται καί ἀντιπολεμᾶ ἀπό μέσα μας καί χρησιμοποιώντας ἐμᾶς τούς ἴδιους σάν ὅπλα του κατά τοῦ ἑαυτοῦ μας, μᾶς παραδίνει στό θάνατο τῆς ἁμαρτίας. Προορισμός αὐτῆς τῆς ἰατρικῆς εἶναι νά δώσει φτερά στήν ψυχή, νά τήν ἀποσπάσει ἀπό τά ἐγκόσμια καί νά τήν δώσει στόν Θεό». Ἔτσι ἔδρασαν καί οἱ ἅγιοι ἰατροί καί ἐξ αὐτῶν ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστής καί ἰατρός Λουκᾶς, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρω, μά καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας Λουκᾶς, πού στήν παραγωγική φάση τοῦ ἰατρικοῦ του λειτουργήματος κλήθηκε στήν δύσκολη ἐποχή του νά ἀναλάβει καί αὐτός, ὅπως καί ὁ πρωτεργάτης Εὐαγγελιστής τόν Σταυρό του πρός δόξαν Κυρίου.
Μέ τήν εὐχή ὁ Θεός νά μοῦ δώσει τήν δυνατότητα μίμησής τους καί νά ἀνταπεξέλθω τῶν εὐθυνῶν πού ἀναλαμβάνω ὥστε νά φανῶ ἄξιος τῆς χαρᾶς τῆς στράτευσής μου ἐνεργητικά στό πλάϊ Του. Ἄς μοῦ ἐπιτραποῦν λίγα λόγια γιά τήν γνωριμία μου μέ τόν Σεβασμιώτατο Σεραφείμ πού ἔγινε πρό ὁλίγων ἐτῶν σέ δύσκολες συγκυρίες γιά τήν πατρίδα μας, ἐδῶ στά Κύθηρα. Μέ ὑποδέχθηκε, μέ φιλοξένησε καί μοῦ παρέθεσε τράπεζα τήν ὁποία ὁ ἴδιος μέ γλυκύτητα ἑτοίμασε. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἡ πραότητα καί τό ἤρεμο τοῦ προσώπου καί τῶν κινήσεών του, πού ἔρχονταν σέ ἀντίθεση μέ τό μαχητικό πνεῦμα, πού ἐμφανίζει ἀρκετές φορές στήν δύσκολη συνθήκη τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας. Δέν παραλείπω μία ἐκ τῶν ἀγαπημένων μου εἰκόνων, νά τόν ἀκούω νά κάνει πράξη τόν ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη πού μετά ἀπό κάποιες του ἐνέργειες ἤ προτάσεις ψιθυρίζει τό «Δόξα Σοι ὁ Θεός». Ἐκείνη τήν φορά εἶχα τήν εὐλογία νά συμμετέχω στήν λιτανεία τῆς Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας πρός τό Μοναστήρι της. Ἀνεξάντλητη στήν μνήμη μου καί ὅταν πρώτη φορά μᾶς ὑποδέχθηκε γεμᾶτος χαρά οἰκογενειακῶς καί ἀντιληφθήκαμε τό στοργικό, πατρικό καί πατερικό του πνεῦμα. Μετά ἀπό ποικίλες καταστάσεις στίς ὁποῖες βοήθησε μέ ἐπιμέλεια φθάσαμε στό σήμερα σέ μία ἐπιλογή πού ὁ ἴδιος διέκρινε σέ ἐμένα. Τόν εὐχαριστῶ θερμότατα, τόν παρακαλῶ νά μέ στηρίζει θεολογικά καί ζητῶ συγγνώμη γιά στιγμές πού τόν πίκρανα.
Ὁμοίως θά εὐχαριστήσω καί τούς λοιπούς ἐδῶ Ἀδελφούς Κληρικούς γιά τήν συμπαράστασή τους, ὅπως καί τούς λαϊκούς.
Δέν παραλείπω τήν οἰκογένειά μου, γονεῖς, συγγενεῖς, φίλους καί μή, ἀναδόχους, συνεργάτες, διδασκάλους καί τούς κατά καιρούς πνευματικούς πατέρες καί ἀδερφούς.
Εὐχαριστῶ καί ὅσους δέν παρευρίσκονται καί εὔχονται. Κλείνοντας θά ἐπαναλάβω λόγους πού εἶπα πρό ἡμερῶν στήν εἰς Διάκονον χειροτονία μου.
Ὁ Θεός νά μέ συγχωρέσει γιά τήν ὀλιγωρία μου. Τόν εὐχαριστῶ καί πάλι καί ἄς εἶμαι ἱκανός γιά διαρκή μετάνοια καί Εὐχαριστία.
Ὅσους τυχόν ἀδίκησα καί ἔθλιψα ἐξ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, ἄς μέ συγχωροῦν.
Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα.
