ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
«Καί νά, ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος στήν Ἱερουσαλήμ πού ὀνομαζόταν Συμεών. Καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δίκαιος καί εὐλαβής καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἦταν ἐπάνω του. Αὐτός εἶχε λάβει ἀποκάλυψη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι δέν θά τελείωνε τήν ζωή του προτοῦ δεῖ τόν Χριστό». Γέροντας ἦταν ὁ Συμεών καί περίμενε μέ καρτερία τήν ἐκπληρώση τῆς ὑποσχέσεως.
«Αὐτός δέχτηκε στήν ἀγκαλιά του τόν Ἰησοῦ καί εὐλόγησε τόν Θεό καί εἶπε: «Σήμερα ἀφήνεις ἐλεύθερο τόν δοῦλο σου, Δέσποτα, νά πεθάνει κατά τόν λόγο σου μέ εἰρήνη, γιατί εἶδαν τά μάτια μου τήν σωτηρία σου». Ποιά σωτηρία; «Αὐτήν πού ἑτοίμασες ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν».
«Καί ὁ Συμεών τούς εὐλόγησε καί εἶπε στήν Μαριάμ τήν μητέρα του: Αὐτός πρόκειται νά γίνει πτώση καί ἔγερση γιά πολλούς μέσα στόν Ἰσραήλ καί σημεῖο ἀντιλεγόμενο». Πτώση γιά ποιούς; Σαφῶς γι' αὐτούς πού ἀπιστοῦν, αὐτούς πού ἀντιλέγουν, αὐτούς πού τόν σταυρώνουν. Καί ἔγερση γιά ποιούς; Αὐτούς πού τόν ἀναγνωρίζουν καί τόν ὀμολογοῦν μέ εὐγνωμοσύνη.
«Καί σημεῖο ἀντιλεγόμενο». Ποιό εἶναι τό σημεῖο τό ἀντιλεγόμενο; Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, πού ἡ Ἐκκλησία τό θεωρεῖ σωτηρία τοῦ κόσμου. Γιατί ἀμφισβητεῖται τό σημεῖο; Γιά νά νικήσει ἡ ἀλήθεια. Ἔπρεπε, λοιπόν, νά ἐμφανισθεῖ ἡ ἀντιλογία, ὥστε νά ἐκδώσει τήν ἀπόφαση του ὁ Δικαστής, ἀφοῦ μακροθυμήσει μέχρι τό τέλος τῶν αἰώνων.
Ἀντιλέγεται τό σημεῖο. Διότι πῶς ἀλλιῶς θά δοκιμάζονταν οἱ μάρτυρες στούς διωγμούς; Πῶς θά ἀγωνίζονταν καί θά ἀναδεικνύονταν νικητές μέ τήν καρτερία τους; Δές πόσο ὠφέλησε ἡ ἀντιλογία, ἀφοῦ ἔφτιαξε ὄχι καλούς ἀνθρώπους, ὅπως θά ἔλεγε κανείς, ὄχι πιστούς ἁπλῶς, ἀλλά καί μάρτυρες καί ὁμολογητές, πού ἔφθασαν μέχρι τά βασανιστήρια καί τόν θάνατο καί παρουσίασαν ἔτσι μιά ἀπόδειξη τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ μέ τήν καρτερία τους.
Τό σημεῖο αὐτό, ὅσο φαίνεται μόνο του καί δέν φαίνεται πουθενά ὁ σημαινόμενος, δηλαδή ὁ Χριστός, τό σημεῖο θά ἀντιλέγεται. Αὐτό εἶναι ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου, καί ἄς μήν μᾶς τρομάζει διόλου. Αἰῶνες τώρα ἡ ἴδια ἱστορία γράφεται, ὅπως ἀκριβῶς ἄλλωστε καί στίς μέρες μας. Ἔτσι, γιά κάποιους ἡ Ἐκκλησία θά εἶναι λιμάνι σωτηρίας καί καταφυγῆς, μά γιά ἄλλους… τό κόκκινο πανί. Γιά κάποιους τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας θά εἶναι εὐλογία στή ζωή τους, ἀσπίδα ἀκαταμάχητη καί ἰατρεῖο παθῶν, ἐνῶ γιά ἄλλους ἕνας «μπελᾶς», κάτι τό ἐντελῶς ἄχρηστο καί ἀναχρονιστικό. Γιά κάποιους τό καθαρό φῶς τοῦ καντηλιοῦ καί ἡ ὀσμή τοῦ λιβανιοῦ στό εἰκονοστάσι μπροστά θά εἶναι ἡ ἐλάχιστη προσφορά εὐχαριστίας πρός τόν Θεό, μά γιά ἄλλους κάτι τό «θαμπό», τό «εὐσεβιστικό» ἤ καί τό «πνιγηρό». Γιά κάποιους τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας θά εἶναι ἡ πατρική καί στοργική παρουσία τοῦ Πατέρα, τῆς συμπονετικῆς μάνας, καί τῶν ἀχώριστων φίλων τους, μά γιά ἄλλους τά πρόσωπα αὐτά στίς εἰκόνες θά εἶναι εὐκαιρία τρανῆς διακωμώδησης καί αἰσχρῆς διαπόμπευσης. Ἔτσι θά εἶναι γιά πάντα; θά ἀναρωτηθεῖ κάποιος. Ὄχι, ἀδελφοί μου.
Ὅταν ὁ ἴδιος ὁ σημαινόμενος, ὁ Χριστός μας, ἀποκαλύψει τόν ἑαυτό Του κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, τότε πιά κανείς δέν θά τολμᾶ νά ἀντιλογήσει στό σημεῖο, γιατί ὁ σημαινόμενος θά ἔχει καταφθάσει μέ ὁλοφάνερη τήν Θεότητά του ἐναντίον ἐκείνων πού Τόν ἀρνοῦνται. Τότε ἐκεῖνοι πού προηγουμένως εἶχαν δεχθεῖ τό σημεῖο θά δοξασθοῦν ἀπό Αὐτόν, ἐνῶ ἐκεῖνοι πού ἀμφισβήτησαν τό σημεῖο θά καταδικασθοῦν ἀπό Αὐτόν. Καί αὐτό, θά μᾶς διαβεβαιώσει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, θά εἶναι τότε τό τέλος τῆς ἀντιλογίας, τό τέλος τῆς πλάνης, τό τέλος τῆς ἀμφιβολίας καί τό τέλος τῆς ἀπιστίας, ἡ ἀρχή δέ τῶν βραβείων καί τῶν στεφάνων.
Αὐτά τά τελευταῖα ἀπό βαθυτάτης καρδίας ἄς προσδοκοῦμε, καί τότε ἡ Χάρη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ θά μᾶς ἐφοδιάζει μέ καρτερία, ὑπομονή καί ἀγωνιστικό φρόνημα, ὥστε νά μᾶς κατατάξει μέ τούς Μάρτυρες καί τούς Ὁμολογητές Του. Ἀμήν.
Πρεσβύτερος π.Παῦλος Καλλίκας