ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἄπειρη, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ ἀγαθότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί γι’ αὐτό ἀπειράριθμα εἶναι τά θαύματά Του. Παρά ταῦτα, στά Ἱερά Εὐαγγέλια μόνο περίπου σαράντα θαύματα μαρτυροῦνται, κατά τήν τριετή δράση τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς, χωρίς βέβαια νά ἀποκλείεται ἡ τέλεση ἄλλων πού δέν μνημονεύονται. Θαύματα πού δεικνύουν τήν ἐξουσία ἐπί τῶν στοιχείων τῆς φύσης, θεραπεῖες διαφόρων ἀσθενειῶν, ἐκδιώξεις δαιμόνων καί ἀναστάσεις νεκρῶν εἶναι οἱ τέσσερις κατηγορίες πού δυνάμεθα νά κατατάξουμε τά «σημεῖα», «θαυμάσια», «παράδοξα» ἤ «ἔργα» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὀνομάζονται τά θαύματά του στά Ἱερά Εὐαγγέλια.
Τά θαύματα ἔχουν ἄμεση συνάφεια μέ τήν θεία διδασκαλία· ἄλλωστε αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοῦ θαύματος τῆς ὑπερφυοῦς ἄγρας ἰχθύων. «Πρῶτα διδάσκει τόν λόγο τῆς ἀληθείας [...] Ἐπειδή ὅμως τά λόγια ἦταν ἀναπόδεικτα χωρίς τά ἔργα, ἀκολουθεῖ σύμφωνα μέ τόν λόγο καί ἡ ἀπόδειξη ἀπό τά ἔργα (τό θαῦμα)», ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG 56, 399). Τό σκοπούμενο τοῦ θαύματος εἶναι πανόμοιο μέ τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου, δηλαδή ἀποζητᾶ: α) νά ἀποκαλύψει τήν μεσσιανικότητα καί τίς θεϊκές ἰδιότητες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μιά καί «τά σημεῖα (θαύματα) φανέρωναν τήν κρυμμένη στήν σάρκα Θεότητα τοῦ Χριστοῦ» (Μελίτωνος Σάρδεων, PG 5, 1221), καί β) παράλληλα νά κεντήσει τήν πίστη τῶν ἀνθρώπων στό πρόσωπό του καί νά καθοδηγήσει στή θεογνωσία· γι’ αὐτό σημειώνεται στό Εὐαγγέλιο ὅτι «πολλοί ἐπίστευσαν εἰς τό Ὄνομα Αὐτοῦ, θεωροῦντες Αὐτοῦ τά σημεῖα ἅ ἐποίει» (Ἰω. 2, 23) καί πάλι «ἐάν μή σημεῖα καί τέρατα ἴδητε οὐ μή πιστεύσητε» (Ἰω. 4, 48).
Ἀσφαλῶς, ἡ συνάρτηση καί ἡ συνταύτιση τοῦ θαύματος μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ζητούμενο τήν ἀνακαίνιση καί τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί ὁλόκληρης τῆς κτιστῆς πραγματικότητας. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός δέν θαυματουργεῖ γιά νά ἐντυπωσιάσει ἤ μέ τήν παντοδυναμία του νά ὑποχρεώσει τόν ἄνθρωπο νά πιστεύσει σ’ Ἐκεῖνον, ἀλλά θαυματουργεῖ μόνο γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὡς ἐκ τούτου τό θαῦμα δέν σκοπεύει μόνο νά ὁδηγήσει στήν Πίστη, ἀλλά πολλάκις προαπαιτεῖ τό στοιχεῖο τῆς Πίστης, ὥστε ἡ Πίστη καί τό θαῦμα νά εἶναι στοιχεῖα ἀλληλένδετα μέ ἀμφίπλευρη σχέση. Αὐτό προσεπικυρώνουν καί ἐκφράζουν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ σέ περιπτώσεις θαυμάτων: «Θάρσει, θύγατερ· ἡ Πίστις σου σέσωκέ σε» (Μτ. 9, 22), «Κατά τήν Πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν» (Μτ. 9, 29), «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ Πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις» (Μτ. 15, 28) κ.τ.τ.
Ἀγαπητοί μου, ἐν κατακλείδι ἄς ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Κύριος θαυματουργεῖ - ἀποκαλύπτεται σ' ὅλους ἤδη ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου μέχρι τά ἔσχατα. Ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζει τά πάντα ἀδιακρίτως, ἔτσι καί ὁ Κύριος θαυματουργεῖ – ἀποκαλύπτεται σ’ ὅλους. Ἀνάλογα μέ τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τίς πνευματικές προϋποθέσεις πού δημιουργεῖ κάποιος, δηλ. τήν δεκτικότητά του, ἀναγνωρίζει τόν ἀποκαλυπτόμενο σ’ ὅλη τήν κτίση Θεό. Δικό μας θέμα, λοιπόν, εἶναι ἐάν θά ἀναγνωρίσουμε ἤ ὄχι αὐτήν τήν Θεία Ἀποκάλυψη, ἐάν θά συγκατανεύσουμε νά καταστοῦμε θήραμα τῆς σωτηριώδους ἀγρεύσεως τοῦ Κυρίου, στόν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση. Ἀμήν.
Ἱεροδιάκονος Ἱερόθεος Κρητικός