ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(ὑπ'
ἀριθ. 14/2006)
Πρός
Τόν
Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί
καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί
μου Χριστιανοί,
Μέ τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ ὁλοκληρώνεται σήμερον, Κυριακήν καί ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ λαμπρά καί φωτοφόρος περίοδος τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Ἑωρτάσαμεν μέ ἔξαρσιν καί μέθεξιν ψυχῆς καί μέ χαράν πνευματικήν τό Ἅγιον Πάσχα, τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μας καί ὅλην τήν Πασχαλινήν περίοδον τῶν 40 ἡμερῶν, ἐπροσκυνήσαμεν τόν Ἀναληφθέντα Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν καί τήν ἔνδοξον Ἀνάληψίν Του εἰς τούς Οὐρανούς καί ἐπανηγυρίσαμεν ἱερῶς τήν μεγάλην Δεσποτικήν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς, τήν Γενέθλιον ἡμέραν τῆς Ἐκκλησίας μας, καί τό θαυμαστόν γεγονός τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τόν κόσμον.
Κατά τήν σημερινήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, δοξολογοῦσα τόν Πανάγαθον Θεόν διά τό «νέφος μαρτύρων» καί ἁγίων, τό ὁποῖον μᾶς περιβάλλει, καί ἐγκαυχωμένη διά τήν σεπτήν χορείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Προφητῶν, Ἱεραρχῶν, Ὁσίων καί Δικαίων, οἱ ὁποῖοι ἐτέλεσαν τόν καλόν ἀγῶνα καί τήν πίστιν ἐτήρησαν, προβάλλει τούς ἀφθόνους καί ἀναριθμήτους καρπούς τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τούς ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους Ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων, ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὅλων τῶν φυλῶν, τάξεων καί ἐθνοτήτων, ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί τῶν ἐπαγγελμάτων, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος καί ὅλου τοῦ κόσμου.
Θά εἶναι πολλαπλῶς ὠφέλιμον καί ἐποικοδομητικόν νά ἑστιάσωμεν τήν προσοχήν καί τό ἐνδιαφέρον μας εἰς τάς δύο βαρυσημάντους λέξεις : Πεντηκοστή, Ἅγιοι. Μέ τόν τρόπον αὐτόν θά ἔχωμεν τήν δυνατότητα νά ἐννοήσωμεν τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποῖος ὁ σκοπός καί τό ἔργον της καί ποία εἶναι ἡ ἀληθινή ἐκκλησιαστική ζωή.
Τό ἐντυπωσιακό καί ἀξιοθαύμαστο γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς δέν συνέβη μόνον τότε, πρό 20 αἰώνων, ἀλλ' ἐπαναλαμβάνεται καί θά συνεχίζεται ἀνά τούς αἰῶνας καί εἰς ὅλας τάς ἐποχάς μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ὅταν ἐπιτελῆται ἡ Θεία Λειτουργία ἤ τά Ἱερά Μυστήρια τοῦ Χρίσματος καί τῆς Ἱερωσύνης, ἔχομεν τήν συνέχειαν τῆς Πεντηκοστῆς. Ὅλα τά ἅγια Μυστήρια, οἱ ἱερές ἱεροτελεστεῖες καί τελετές γίνονται μέ τήν ἐπίκλησιν, τήν χάριν καί τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Μέ ὅλα αὐτά ὁ πιστός ἀποκτᾷ καί διατηρεῖ εἰς τήν ζωήν του τήν δροσώδη παρουσίαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, διά τῶν θείων λειτουργῶν της, εἶναι ἡ ταμειοῦχος καί ἡ οἰκονόμος τῆς Θείας Χάριτος, ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας, τό θερμοκήπιον τῶν ψυχῶν, τό πνευματικόν ἱατρεῖον, τό ἐργαστήριον τῆς ἁγιότητος.
Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱερός καί τό ἔργον της ἅγιον καί σωστικόν. Στόχος καί ἐπιδίωξίς της εἶναι τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς, δηλ. τό Πανάγιον Πνεῦμα νά φλογίσῃ τόν νοῦν, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων καί νά τούς καθαρίσῃ, φωτίσῃ καί ἁγιάσῃ ψυχοσωματικά. Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐπιτυγχάνεται ἡ ὀργανική καί συνειδητή ἔνταξις καί ἐνσωμάτωσις τῶν πιστῶν εἰς τό ἅγιον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀναδεικνύονται «φωτόμορφα τέκνα» της. Καί ἐφαρμόζεται ἡ θεία ἐπιταγή˙ «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί».
Οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ προέρχονται ἀπό τήν ἁγίαν μήτραν τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ ἀπολύτως ἀφοσιωμένοι καί ἠλεημένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀξιώνονται νά ἴδουν μέ τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς τό ἀληθινόν καί ἀνέσπερον φῶς τοῦ Χριστοῦ, Αὐτόν τόν ἴδιον τόν Κύριον. Αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν φθάσῃ εἰς τήν θέωσιν, τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ. «Ὅσοις ἔπνευσεν ἡ θεόρρυτος χάρις, λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοσωμένοι ...».
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ ἐκκλησιαστικοποίησίς μας μέσα εἰς τήν ἁγίαν ἀτμόσφαιραν τῆς προσευχῆς καί τῆς Θείας Λατρείας, τῆς πνευματικῆς καλλιεργείας καί τῆς ἀσκήσεως, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὑπακοῆς, δημιουργεῖ τάς ἀπαραιτήτους προϋποθέσεις διά τήν προσανάβασιν εἰς τό ὕψος τῆς τελειότητος καί τῆς ἁγιότητος.
Εὔχομαι ἀπό καρδίας νά γίνῃ ἀφορμή ὁ ἑορτασμός τῆς ἐφετεινῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου νά ἀγαπήσωμεν περισσότερον καί θερμότερον τόν Θεόν καί τήν ἐκκλησιαστικήν -λατρευτικήν ζωήν καί νά ἐπιποθοῦμε τόν τακτικώτερον καί πλέον εὐάρεστον εἰς τόν Θεόν ἐκκλησιασμόν. Νά ἀναζωπυρωθῇ ἐντός τῶν καρδιῶν μας ἡ παρουσία τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία κατακαίει τάς ἀδυναμίας καί τά ἐλαττώματά μας, δροσίζει τήν ὕπαρξίν μας καί φωταγωγεῖ τάς ψυχάς ἡμῶν. Νά ἔχωμεν, τέλος, ἐντός ἡμῶν κατοικοῦντα καί μένοντα τόν περί πάντας ἀγαθόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ